boğulacaksan büyük denizde boğul

bu söz benim için hayat felsefesi niteliğinde. boğulacaksan büyük denizde boğulacaksın tabi ki. eğer bir insan içerisinde bulunduğu nokta ile yetinmeye kalkarsa hiçbir zaman başarılı olamaz. büyük denizlere atılacak, orada boğulmamak için debelenecek, yavaş yavaş alışacak ve sonunda başaracak. aksi halde sıradan bir insan olursun. belki sayfalarca anlatılacak kadar geriden geldiğim hayat yolculuğunda bu söz sayesinde bir noktaya gelebildim. eğer bu sözü çok daha küçük yaşlarda idrak edebilseydim çok daha iyi bir konumda olurdum. herkesin mutlaka bir yaşam felsefesi olmalı. bir söze, bir şiire vs. bağlanmalı.

kürşat sen misin birader ?
t:üniversiteden arkadaşın bir sözü. her gün söylerdi, boğuldu sonra.

(bkz: dünyanın en büyük batış hikayeleri)

sevmediğim sözdür.

deniz istediği kadar büyük olsun, boğulmayacaksın. nasıl olursa olsun bir yolunu bulacaksın. ama o lanet olası denizde boğulmayacaksın. asıl olay budur.

niye lan! beki ben akarsu seviyorum. şırıl şırıl suya ayaklarımı sokacakken bir taşın yosunlarında ayağım kayıp, düşüp kafamı başka bir taşa çarpıp, bayılıp oracıkta boğulmak istiyorum.
t: bir söz. herkese uymaz.

yapmayın, doldurduşa gelmeyin. azıcık mantık yahu

ben boğulmayacağım sanırım ya, vazgeçtim.

edit eklemesi: bir de annelerin dövseydim de öyle ağlasaydın demesine benziyor. her türlü isteksiz kıldı beni.

keşke denemek için her ihtimal, fırsat, teklif, iş vs değerlendirilmeli. yoksa hep " acaba "lar zihni meşgul eder.
ta ki kader dur diyene kadar.

ben boğulduktan sonra göl olsa ne olur deniz olsa ne olur dediğim durum.
gerçi atasözümüz başka bişey anlatıyor evet, zekan, becerin ve enerjin destekliyorsa büyük denize yavaş ve temkinli açılabilirsin