bomboş hissetmek

aklınıza hiçbir fikrin, hevesin veya arzunun gelmemesi halidir. tavana bakarsınız, sonra tavana bakıp sıkılmanın ne kadar klişe olduğunu düşünüp rastgele boş koltuklara veya masaya bakarsınız. bazı nesneler gözünüze takılır ama niye takıldığını bilmezsiniz. en ufak tıkırtı dikkatinizi dağıtır ama aslında dikkat ettiğiniz bir şey de olmaz. öyle leş bir durumdur.

önceden üzülürdüm öyle hissederken. artık neye üzüleceğimi şaşırdım. içinde kırgınlık, öfke, acı, hayal kırıklıkları olan bir doluluğa sahibim şimdi.

eskiden sevdiğiniz şeyler bile anlamsız gelir böyle zamanlarda. bu duruma üzülemezsiniz bile çünkü bomboş hissediyorsunuzdur artık.

ruhun tekamülü için gereklidir*

takribi bes yıldır kendimi uzay çöpü gibi hissediyorum dünyalı dostum.