1.
uşşak makamından bir eserdir. bestekârı tatyos efendi , güftekârı ahmet rasim bey'dir.
hemen her sanatçı tarafından icra edilmiş bir eserdir.
güzel de bir hikayesi vardır bu eserin;
ahmet rasim bey her akşam çilingir sofrasında yerini alır fakat mesai saatlerinde içki kullanmaz.
akşam olunca meyhane sedirlerinde sabahlar, kir pas içinde kalırdı. bir gün, yine meyhanede sabah oluyordu ve ahmet rasim bey nihayet bakırköy’deki evinin yolunu tutmaya başlamıştı...
eşi sadberk hanım, eski terbiye görmüş sabırlı, müşfik bir kadındı. ahmet rasim'i daima mazur görür, içkili hallerine sitem etmezdi. yine hoş karşılamış derhal su ısıtmış, kocasını yıkamış, tertemiz çamaşırlar giydirmiş, elbisesini ütülemişti. aynanın karşısında kendisine çeki düzen veren ahmet rasim; “hanım, yolda gelirken selami paşa'ya tesadüf ettim, beni çağırdı, miltiyadi gazinosu'nda bekliyor.” dedi.
sadberk hanım, doğru düzgün yüzünü görmediği kocasını tebessümle kapıya kadar geçirdi ve eşine dışarı çıkarken şu sözleri söyledi;
“bey, sakın geç kalmayınız, bu akşam erken geliniz!”
bu rica ahmet rasim'i duygulandırdı.
ahmet rasim bakırköy sahiline inerken mırıldandı; “sakın geç kalma erken gel..”
miltiyadi gazinosu'nda dostu selami paşa'ya şöyle dedi; “evden çıkarken eşim bana tembih etti. ‘geç kalma erken gel’ dedi, ben de buraya gelene kadar bunu bir kıta haline getirdim.”
kadehinden bir yudum içmiş, ellerini dizlerine vurup, meşhur eserini kalınca sesiyle ilk kez burada okumuştu. derken tatyos efendi gelmiş ve seslendirme başlamıştı...
o akşam ahmet rasim, selami paşa, tatyos efendi ve dostları gazinodaki laterna başında bu besteyi geç vakitlere kadar işlediler...
bu durum sabahın ilk ışıklarıyla birlikte, bakırköy sokaklarına bir nağme dalgası halinde döküldü...
ahmet rasim eve yine geç kalmıştı fakat musiki muazzam bir eser kazanmıştı...
bu akşam gün batarken gel
sakın geç kalma erken gel
tahammül kalmadı artık
sakın geç kalma erken gel
cefa etme bana mahım
sonra tutar seni ahım
üzme beni şivekarım
sakın geç kalma erken gel
hemen her sanatçı tarafından icra edilmiş bir eserdir.
güzel de bir hikayesi vardır bu eserin;
ahmet rasim bey her akşam çilingir sofrasında yerini alır fakat mesai saatlerinde içki kullanmaz.
akşam olunca meyhane sedirlerinde sabahlar, kir pas içinde kalırdı. bir gün, yine meyhanede sabah oluyordu ve ahmet rasim bey nihayet bakırköy’deki evinin yolunu tutmaya başlamıştı...
eşi sadberk hanım, eski terbiye görmüş sabırlı, müşfik bir kadındı. ahmet rasim'i daima mazur görür, içkili hallerine sitem etmezdi. yine hoş karşılamış derhal su ısıtmış, kocasını yıkamış, tertemiz çamaşırlar giydirmiş, elbisesini ütülemişti. aynanın karşısında kendisine çeki düzen veren ahmet rasim; “hanım, yolda gelirken selami paşa'ya tesadüf ettim, beni çağırdı, miltiyadi gazinosu'nda bekliyor.” dedi.
sadberk hanım, doğru düzgün yüzünü görmediği kocasını tebessümle kapıya kadar geçirdi ve eşine dışarı çıkarken şu sözleri söyledi;
“bey, sakın geç kalmayınız, bu akşam erken geliniz!”
bu rica ahmet rasim'i duygulandırdı.
ahmet rasim bakırköy sahiline inerken mırıldandı; “sakın geç kalma erken gel..”
miltiyadi gazinosu'nda dostu selami paşa'ya şöyle dedi; “evden çıkarken eşim bana tembih etti. ‘geç kalma erken gel’ dedi, ben de buraya gelene kadar bunu bir kıta haline getirdim.”
kadehinden bir yudum içmiş, ellerini dizlerine vurup, meşhur eserini kalınca sesiyle ilk kez burada okumuştu. derken tatyos efendi gelmiş ve seslendirme başlamıştı...
o akşam ahmet rasim, selami paşa, tatyos efendi ve dostları gazinodaki laterna başında bu besteyi geç vakitlere kadar işlediler...
bu durum sabahın ilk ışıklarıyla birlikte, bakırköy sokaklarına bir nağme dalgası halinde döküldü...
ahmet rasim eve yine geç kalmıştı fakat musiki muazzam bir eser kazanmıştı...
bu akşam gün batarken gel
sakın geç kalma erken gel
tahammül kalmadı artık
sakın geç kalma erken gel
cefa etme bana mahım
sonra tutar seni ahım
üzme beni şivekarım
sakın geç kalma erken gel
devamını gör...