bu hayata çocuk getirmek için geldiğini düşünmeyen insan

bu hayatın sorumluluklarına sorumluluk katmak ve bir yavru ile uğraşmak, büyütmek gibi bir misyon edinmemiş, hür iradesiyle tercihlerine uygun yaşayan, kendi istekleri doğrultusunda yolunu seçmiş insandır.

önceliği kendisi olan insanları anlıyorum ve seviyorum. hayat bunca fedakarlığa ve yorgunluğa bence de değmez be babacım.
değer diyenlere de saygımız var elbet.

açıkçası, insanoğlu olarak hayatta büyük bir amacımız olduğunu düşünmüyorum. asırlardır anlam yüklediğimiz şeyler, aslında doğanın basit döngülerinden başka bir şey değil: doğum, büyüme, üreme, ölüm vesaire. bu döngünün bir parçası olarak çocuk sahibi olmayı hayatın amacı gibi görmek, özellikle şu an yaşadığımız dünyada pek mantıklı gelmiyor. tabi tam tersi düşüncede olan yazarlara da saygım sonsuz.