bugün dünyada son günün olsa ilk yapacağın şey

dayı "bugün dünyada son günün olsa ilk yapacağın şey ne olurdu?" diye sorunca, ezel'in eyşana gitmesi.

bakınız

annem, babam, kardeşim, eşi, yiğenim, ben. güzel bir sofra, biraz rakı, biraz meze, kahkaha, itiraflar, sarılmalar, yuvarlak bir masa.

evime giderdim. aileme sarılırdım. küs olduklarımla barışırdım. söyleyemediklerimi söylerdim.

fidan dikerdim..

öncelikle bütün günahlarıma tövbe ederim.
bu dünyada yanmışım diğerinde yanmayayım.

uyurdum. uykuda öleyim. yoksa yapacak şey bitmez de, doyulmaz da.

önce bi elimi yüzümü yıkar bi kahvemi içerim hahah napalım bişey yapcak para mı var ?

sevdiklerime sıkıca sarılırdım.
bir de karşılık alamadığım aşk hikayesindeki muhatap olan şahsa telefon açar mümkünse karşısına çıkar ağzıma geleni filtrelemeden söylerdim.
sonra en bi sevdiklerimle günü tamamladım.

dikkatimi çeken 3-5 kişiye ilan-ı aşk edip ortalığı karıştırmak olurdu herhalde. giderayak da beslenebildiğin kadar kaostan besleneceksin.

tinder'da görüştüğü bütün erkeklere aynı saatte aynı yerde randevu veren kadının yaptığı gibi. bakalım hangileri cenazeme katılacak? hangileri ağlayacak, hangileri cenazemde dağıtılan pideyi gömecek? hangisi fırsattan istifade aşkıma karşılık verecek? denemesi beedııva. tanımı okuyan azrail yola çıktı bile. şeytan önünü açıyor.

hergün ölüyoruz.

evdeki bulaşıkları yıkardım.
arkamdan "rahmetli de çok pasaklıyıdı" demesinler sonra.

çayımı kahvemi purolarımı alır bir dağ başına gider orada doğayı gökyüzünü izler sessizce ölüm meleğini bekler geldiğinde de “hoşgeldin,hadi eve götür beni çok kirlendim” der huzur içinde gözlerimi kapatırdım…