dünyada son 1 kağıt kalsa yazarların yazacakları şey

merak ettiğimdir.

şair, entel, romantik, troll vb. yazarların düşüncesini yansıtır.

son bir kağıt kalsa niye yazmak için kullanayım. saklarım.

gidip bu kaĝıdın fotokopisini çektirin!

kesin uçak yaparım..

kağıt neyden yapılır ağaçtan. son 1 kağıt kalmışsa demek ki ya ağaçalar tükenmiş ya da çok az kalmıştır. e haliyle oksijen de azalmıştır canımın derdine düşerim ne yazması la*

hiçbir şeydir. hiçbir şeyi yazmak için yeterli iyilikte görmem. hiç kullanılmamış lisanslı defterlerim gibi bir köşede durur.

son kağıt ve bende öyle mi. kendimi çok özel hissettim şuan.

bir yaratıcı varsa eğer topunuzun belasını versin, hadi eyvallah!

evet arkadaşlar eyvallah kelimesinin bug olduğunun farkındayım, ama bazı kelimeler klişeleşmiş yani kullandıkça dinsizliğimi fail duruma getirmiş olmuyorum.(bkz: lol)

düşünün ki kağıdı, bu kağıdı yapacağımız ağacı dahi tükettik. sizin ( ben dahil) yapacağınız işi s...m der altında da bunu yazan tosun diye imza atarım.

yıllar yıllar önce, bu eski diyarlarda insanlar yaşardı. o insanlar ki onlar diğer varlıklardan çok daha özellerdi. onlar düşünebiliyorlardı, konuşabiliyorlardı, akıl mantık ve iradeye sahiplerdi. ve bu becerilerinden ötürü adı hepsini kapsıyan, insanın bu yeteneklerinin yaratıcılıkla buluşması sayesinde ortaya çıkan bazı işlerin hepsine sanat dendi. sanat içinde sözlerin kafiyeyle buluşmasını, sözlerin kafiyesiz buluşmasını, gözlerin gördüklerini kağıda dökmesi, gözlerin gördüklerini taşlara ve hamurlara dökmesini bulunduruyordu. işte insanlar sözlerin kafiyeli ve kafiyesiz buluşma işlemini öylece gerçekleştiremiyorlardı. çünkü sözler uçar ve giderdi. ama kalıcı olmaları lazımdı. bu yüzden insanlar yazıyı keşfetti. yazı sözcüklerin izlerini dünyaya bırakmayı sağlıyordu. ama dünyanın herhangi bir yerinde o kalıntıları bulmak böyle çok uzun sürüyordu. çünkü yazı kayalara ve yeryüzünde üstüne çizilebilen her şeye yapılıyordu ama bu şeylerin hiçbiri kolay saklanabilir ve taşınabilir değildi. böylece insanlar adına kağıt dedikleri ve ağaçlardan yapılan o şeyi buldular. kağıt gün geçtikçe çok popüler oldu. ama bir sorun vardı. yıllar ilerledikçe teknoloji gelişiyor ve her şeyin üretimi kolaylaşıyordu. buna kağıt da dahildi. kağıdın üretimi kolaylaştıkça daha çok kağıt üretiliyor ve ağaçlar azalıyordu. herkesin elinde bir kağıt vardı. ve o kağıt boşa harcanıyordu. böylece ağaçlar tükendi. ve insanlar kağıdı üretemez oldu. işte bu hikayenin üzerinde bulunduğu kağıt da dünyanın son kağıdı. yazardım üstüne son kağıdı da bunu yazmak için harcardım. ironik olurdu.

hiçbir şey yapmazdım. antika olarak saklardım. büyük ihtimalle “ne kağıt mı? bir de mektup gönder istersen? dijital ekranlara geçtik bile. okula hala defter götürecek değiliz” dediğimiz bir devirde artık kağıt üretmeyi bırakacaklar ve son kağıt da çok değerli olurdu.

söz uçar yazı kalır.

"dunyadaki son kâğıt" yazardım.*

vasiyetimi yazardım. onda da "kendinize gelin, özünüze dönün" yazardı.

demekki herkes dijitale geçmiş

bende bu kağıtlar gibi tükendim.hiçbiriniz fark etmediniz... şimdi ise eski haline nasıl getirebiliriz derdindesinizdir. boşuna zorlamayın. bırakın tükenip yok olalım bu dünyadan, evrenden...
belki kağıt yerine yazacak bir şey bulursunuz ama benim bu tükenişimin çaresi yok.

2010-2011 sezonu şampiyonu fenerbahçe

benim aklıma bir şey gelmezdi muhtemelen ama benden sonra yazacak kişiye "adam gibi kullan itoğlu it" yazardım herhalde.

bakar bakar hayal ederek yazardım ona kıyamazdım.

imam hatipler kapatılsın.