bulaşık yıkamanın yemek yapmaktan daha yorucu olması

nefret ettiğim bir olay, e tek yaşayan adamız mecbur yıkıyorum ama minimuma indirdim bulaşık çıkartma olayını.
cidden çok uyuz, pis bir eylem, iş.
plastik tabak almıştım bir ara, sonra çok mantıklı gelmedi.

yemekten sonra çöken ağırlık yüzünden bulaşık yıkamak her zaman istenmeyen bir durum oluyor. isteyerek yaptığın iş çok daha yorucu olsa da yormaz ama istemeye istemeye yaptığın her şey yorar.

yetişkinliği vur patlasın çal oynasın içip gezmek sandık. sonra anladık ki yetişkin hayatının önemli bir bölümü ortalığı toplamak ve temizlemekmiş. buna mutfak da dahil.

o yüzden "ya bizim oğlan yemek bile yapar" diyen ana kuzusu analarına da, bunu marifetmiş gibi ballandıran yeniyetme kezbanlara da ayar oluyorm. alooooooow en zor yemeği getirsen bir tavuk pişmiş fırın tepsisi temizlemek etmez. iş mi lan yemek yapmak.

"sabah omletli kahvaltı hazırladım, portakal suyu bile sıktım" aferin farukcan gel madalyanı beraber takalım. e kim temizleyecek?

bir de "oh anam temizliyor" tayfa var, onlar hakikaten vicdansız tayfa.