bulaşık yıkarken hayatı sorgulamak

az evvel yaşadığım durum.
bulaşık yıkamak ciddili bir iş ama kaldığım derslerden, ilkokul anılarımdan tutun da kendimi 10 yıl sonra nerede görüyorum sorusuna kadar cevap verebildim. çıkmayan yemek kalıntıları arasında öylece dalıp gidiyor insan.

edit: özelden çok soran oluyor -bir kişi falan- var arkadaşlar, evimizde bulaşık makinası var. ama öyle iki tabak için çalıştıracak değiliz, fakir insanlarız biz.

şaka değil.
bulaşık makinesini dizerken veya içindeki boşaltırken bir trans hali geliyor.
hayatı sorguladığım olmadı ama çok gerildiğim anlarda bulaşık makinesi ile uğraştığım çok defa olmuştur.

edits: bulaşık makinesi ile rahatlayan çok kişi varmış.

bulaşık yıkamaktan nefret ederim. ama bulaşık makinesi boşaltırken aklıma gelen fikirler, niye bunu söylemedin diyeceğim laflar, kaygılar, hatta yarın ödev vardı * dediğim anlar çok oldu.

müslüm gürses-paramparça dinleyerek yıkamayı deneyin
bıçağı köpüklerken acaba saplasam mı karaciğerime diye bi düşünüyor insan

"evde makine var ama iki bulaşık içinde makine mi açılır " sözünün muhatabı kızlar bilir, bulaşık yıkamak bir felsefedir. kendine özgü müzik list'i vardır. önlük giyilerek önce moda girilir. ilk bardaklar, sonra çatal bıçak vs. kendi arasında bir hiyerarşik düzene sahip ve yeri geldiğinde (bir yandan yemek yapıp bulaşık yıkayanlar için) disiplinler arası çalışabileceğiniz bir etkinliktir. bulaşık yıkarken sosyalleşenler, kurulan arkadaşlıklar gördü bu gözler...