bunu akşam yemeğinde konuşalım

bizde yok tabii böyle şeyler...

dolarız biz sürekli, sonra o an nerede olduğumuzun bir önemi olmadan, hunharca boşalırız!
''yemişim akşam yemeğini. bu olayı şimdi çözüyoruz fikret!''

insanın gözünde bifteğini çatal bıçakla parçalarken çatalla büyük oğlu jonh'u işaret ederek senin sorunun ne evlat diyen janti bir baba geliyor.

bunu türk ailede tahayyül etmek çok zor. mesela bizim evde olmaz. annem akşamları yemek yemez, babam 18:00'de filan yer, ben de saat 20:00'den sonra odamda yan yatarak üzüm yiyen roma imparatoru gibi takılırım. nerede kimle neyi konuşacaksın?

birlikte vakit geçirmeyi sevdiğim bir insandan gün içerisinde dert dinleyeceksem, genelde yaptığımdır.
gider alırım neredeyse, hem dertleşme hem hasret giderme hem de akşam yemeği aradan çıkmaktadır.
müthiş bir buluş, ilk kimin aklına geldiyse teşekkürler.

yemek sonrası ortamın isteklerine göre akşam uzar ya da uzamaz, o tercihen ayrılık da güzel.

on numara dating teklifi.

şayet ben olsam akşam yemeğini yemeden seks girişimlerini başlatırım, neden bekleyelim ki.

bunu annem bana dediği anda naneyi yemişim demektir. annem otoriter kadındır. babam olmadan da çok güzel hizaya sokar insanı ama bunu masada babamın desteğini alarak yapmak istiyorsa problem büyüktür.

konuşunca da bir şey olduğundan değil ama işte emotional damage işte.

etkili bir kurtulma yöntemi. abim vakitli vakitsiz sürekli arayıp rahatsiz eden, istemiyorum dediği halde laftan anlamayan ve kredi kartı satmaya çalışan banka çalışanına en sonunda
"bu konuyu başbaşa bir akşam yemeğinde konuşsak iki tarafta tatmin olacağız aslında." dedi. kadın telefonu suratına kapattı ve bir daha asla aramadı.