bütün futbol kulüpleri başkanlarının devrimci olması

oldukça komik olan bir durum.

bakıyorsun hepsi bir şekilde ceplerini doldurmuş,
devlet ile araları iyi,
ihaleler ala ala büyümüş ve devasa şirketlerin sahibi…
bu devasa şirketlerde insanların emeklerinin sömürüldüğü gün gibi ortadadır.
yani bunların hiçbirisi devrimci değil elbette.
fakat ne zaman televizyona çıksalar,
ne zaman mikrofon uzatılsa üç aşağı beş yukarı şöyle cümleler dökülüyor ağızlarından:
* bu düzeni yıkacağız!
* birilerinin kurmuş olduğu bu tezgahı elbette bozacağız.
* hiç kimse arkasını bir yerlere dayayıp bir takım oyunlar oynamasın,
biz bu oyunlara gelmeyiz ve hepsini de yıkarız bozarız!

(bkz: tatar ramazan) çıkıyor hepsinin içinden.

ulan ortada bir düzen var bu doğru.
hepiniz de o düzenin parçalarısınız birbirinize ne efeleniyorsunuz?