1.
bir japon reality showdur.
ben japonların mizahından da, erotizminden de, dramasından da pek hoşlanmam. benim için haddinden fazla sulu bir havaları vardır. sadece yaşlı belli bir sınırın üzerinde olanların anlayacağı şekilde söyleyeyim: cıvık müdürüm afedersin!
ama bu programın durmadan izlenebilecek kadar eğlenceli olduğunu kabul etmeliyim. dizinin onar on beşer dakikalık bölümlerinde izleyici o dakikalar boyunca yüzünde bir gülümseme ile ekrana bakıyor. ve bu gülümseme bölüm bittikten sonra da bir süre insanın suratında asılı kalıyor.
çok ilginç bir formatı var dizinin. dizide iki-dört yaş arası çocuklara aileleri belli görevler verip onları dışarı yolluyorlar. bu görevler markete gidip üç dört parça ürün almaktan, bahçeden soğan toplayıp getirmeye, tapınağın 202 basamağını tırmanmaktan, kuru temizlemeye gömlek götürmeye kadar uzanan bir yelpazede.
çocukların üzerine yerleştiren mikrofonla kendi kendilerine konuşmalarını dinlemek müthiş keyifli. yapmaları gereken şeyleri akıllarında tutmaya çalışırken kendi kendilerine konuşmalarına çok güldüm. peşlerinde çantaların içinde dolaşan kameramanların koşuşturmacası ise ayrıca ilginç.
yeni nesil çocukların aslında çocuk değil android olduğunun göstergesi olan müthiş programı mutlaka izleyin. hayat size biraz da olsa güzel gelebilir böylece.
ben japonların mizahından da, erotizminden de, dramasından da pek hoşlanmam. benim için haddinden fazla sulu bir havaları vardır. sadece yaşlı belli bir sınırın üzerinde olanların anlayacağı şekilde söyleyeyim: cıvık müdürüm afedersin!
ama bu programın durmadan izlenebilecek kadar eğlenceli olduğunu kabul etmeliyim. dizinin onar on beşer dakikalık bölümlerinde izleyici o dakikalar boyunca yüzünde bir gülümseme ile ekrana bakıyor. ve bu gülümseme bölüm bittikten sonra da bir süre insanın suratında asılı kalıyor.
çok ilginç bir formatı var dizinin. dizide iki-dört yaş arası çocuklara aileleri belli görevler verip onları dışarı yolluyorlar. bu görevler markete gidip üç dört parça ürün almaktan, bahçeden soğan toplayıp getirmeye, tapınağın 202 basamağını tırmanmaktan, kuru temizlemeye gömlek götürmeye kadar uzanan bir yelpazede.
çocukların üzerine yerleştiren mikrofonla kendi kendilerine konuşmalarını dinlemek müthiş keyifli. yapmaları gereken şeyleri akıllarında tutmaya çalışırken kendi kendilerine konuşmalarına çok güldüm. peşlerinde çantaların içinde dolaşan kameramanların koşuşturmacası ise ayrıca ilginç.
yeni nesil çocukların aslında çocuk değil android olduğunun göstergesi olan müthiş programı mutlaka izleyin. hayat size biraz da olsa güzel gelebilir böylece.
devamını gör...
2.
hayretle izlediğim showdur. küçücük çocuklar bizim on yaşındaki çocuğun yapamayacağı şeyleri yapıyorlar. 10 yaşında çocuk görüyorum hala annesi babası yediriyo yemeğini, ayakkabısını giydiriyor .
bizde de suç var, çocukları artık bakkala bile gönderemiyoruz.
show da özellikle dikkatimi çeken şu oldu: iyi bir mahalle kültürleri var, herkes herkesi tanıyor. aynı çocukluğumuzdaki gibi.
bizde de suç var, çocukları artık bakkala bile gönderemiyoruz.
show da özellikle dikkatimi çeken şu oldu: iyi bir mahalle kültürleri var, herkes herkesi tanıyor. aynı çocukluğumuzdaki gibi.
devamını gör...