çabuk bozulan tükenmez kalemin hüznü var içimde

çabuk bozulan, çöpe atılan, parası boşa giden
görevi yarıda kalmış tükenmez kalemin hüznü var içimde
yeni bir renk katabilecekken defterlere, not kağıtlarına
niteliksizce yapılmışlığın pişmanlığıyla
hizmet edemedim beni kullanan o adama
o masum, o arayışta, o beyaz sayfa açmış adam
ardımdan üç dakika baktı, dehlizdeki sekiz yıllık eski kalemini
çıkarıp özenle tıraş etti
benim hikâyedeki olası büyük rolüm bitti

tam bir şey izleyecekken kolamı mutfakta unuttuğumu fark edip gerisin geriye dönmüş
ve o sırada en güzel sahneyi kaçırıp geri kalan sahneleri en baştan anlamsızlaştırmış gibiyim
her şey ölü doğdu
doğacak nice güzel gün
aslında kaçırdığım günlerin yakınından bile geçmezmiş
ama dünyanın sonu mu? değil elbet
akabinde akasya durağı açıp her şeyi unutmayı ve hunharca gülebilmeyi en basit şakalara
mutluluğu üretmeyi bilmeli insan
ben de mutluluk ürettim hüznümden
çabuk bozulup işlevini kaybetmiş çok güzel renkli tükenmez kalemden bana ne artık?

asla atmam bozulan kalemi. ucunu (içini) çıkartır, çevresine kalın bantla tutacak yapar boyama yaparım. önündeki metal top bozulursa onu da çıkartır arkadan üfleyerek boyamama devam ederim.
etraf biraz berbat olur ama o kadar olacak işte