çağdaş beğeni anlayışı miyopluktan ibarettir

ezik psikolojisinin getirdiği bir durum.

toplum ama nasıl bir toplum?
benzerlik gösterdiğinde mi iyi olursun yoksa farklı olduğunda mı?
çağdaş beğeni anlayışı miyopluktan ibaretse insanlar yakınında ne bulunduruyorsa onlardan ibaret.
ya da uzağı pek göremeyeceği için aynı yerde durmayı bırakmalı. çünkü kendi yer değiştirmedikçe farklılıklara sahip olamayacak.
bilinçli bir miyopluk mu yoksa bilinçsiz mi emin olamıyorum.

hugo, günümüzü görse "çağdaş beğeni anlayışı körlükten ibaret." derdi bence.
çünkü insanlar anca kör olsa bu kadar görmez ve anca bu kadar savunmasızmışçasına nereye çeksen oraya gelirdi.
toplumun geneli körden ibaret iken beğenmeyişim niye garipseniyor ya da neden ayıplansın? o kadar insan barındırıyor içinde geneli aynı şeye (saçma sapan şeylere) hitap etsin diye mi?
toplumdan sıyrılmak özellikle bu tarz bir toplumdan neden kötü gibi bir his barındırsın ki?
ben de barındırmıyor.
çizilmiş aynı çokça yol beni bir yere almıyorsa kendi yolumu çizerim. gerekirse mürekkebim yetmesin ya da yolum çizgi kadar düz olmasın vs. umrumda değil.
ben yanlış olduğunu düşündüğüm kişi ve olaylara el atmam. ben kuzu değilim. normal hayvanlardan farkımı ortaya koyan iradem var. ve bu benim yolumu ayırıyor.
çoğu şey anlamını, değerini, güzelliğini, amacını, faydasını vs. yitirmiş. siz bunu umursamaz veya memnuniyet duyup devam ettirirsiniz belki vs.
ama ben keser atarım. sonra kendim el atarım tabi ki.
dünya çok büyük, farklılığa rağmen çok benzer bulduğum insanlar var. çoğu yaşamıyor ama olsun. okunuyorsa, izleniyorsa, dinleniyorsa yaşatmak için daha ne olsun?
topluma uyma anlayışım yok; doğrunun, gerçeğin, anlamın ve değerin peşinde gitme anlayışım var.

yönetilmek için sadece kendime ihtiyaç duyuyorum. en çok burada ayrılıyoruz. (:

toplum beni ayıplayabilir, kötü gözle bakabilir, benden yakınabilir vs. ama toplum ne kadar umrumda?
bu toplumun farklılıklara saygı duymayacak, bilmediği ya da ona hitap etmeyeni taşlayacak bir toplum olduğunu biliyorum. biz burada da ayrılıyoruz. (:
benim çoğunluğa uyma ya da çoğunluktan kabul görme gibi bir ihtiyacım yok. kararları kendim veriyorum.
herkes mutlu olduğu gibi kalsın.
mutlu değilsiniz ve o kadar insanın varlığı ziyan oluyor. bunu biliyorsunuz, ama gerçeklerle yüzleşmekten korkuyorsunuz. korkaklığın kayıptan başka bir şey vermeyeceğini bilmeniz gerekirdi.
çağdaşlıkta gözler gibi karanlıkta kalmış...
iyi geceler.

çağdaş beğeni anlayışı olarak sunulan değerlere tabii olmamanın getireceği marjinallikten aşağı yuvarlanacak kadar uzun yaşamayacağımı düşündüğüm için ne çok takılmak ne de yok sayıp kendimi yormak düşüncesinde olmadığım sorunumsal.

yine de astigmattır bence o. miyop olsa duramazdık.