camdan atlayacakken annenin çık şurdan çamaşır asıcam demesi

varoluşsal sıkıntılar çekiyorum bu dönem bilen bilir. arada hava alma bahanesiyle camdan bakıyorum, kafamda binlerce tilki dönüyor. atlasam diyorum ne olacak sanki..

tam da bugün dibine kadar geldim. bir pırıltıya bakıyor o an. birinin hadi demesini bekliyorum sanki, arkamdan hava esse son vericem şu ızdıraba fakat arkadan annemin bu müthiş cümlesine tanık oldum ve bir kere daha vazgeçtim.. sorgulamam gereken daha önemli şeyler var bunu fark ettim.

halbuki açık pencereden atlasan bunu diyecek kadar zamanı olmaz. sen camın içinden geçene kadar oraya yedi vilayetten itfaiye gelir.

arkandan itmediğine dua et dedirtmiştir.

cabbarcım bence balkonu denemelisin. hem daha havalı hem de alan kısıtlı olmadığı için akrobatik bjr şekilde süzülebilirsin.

anne çamaşır astigina göre cam büyük ihtimal balkon camı. karadenizli ilginç bir müteahhit el atmadiysa. bu durumda yazar en fazla bir metreden atlamayı planlamış. atlasam ne olacak sanki demiş bir de kendi kendine ben cevap vereyim o güzel kafasını yormasin : hiçbir şey. banyo camını denesen sıkışırsın falan bir gün hande ataizi olursun en azından ama böyle ne diyeyim bilemedim. zor hayatlar var.

bir benzeri şudur:çocukken anneme, sofrayı kurarken ben intihar edicem demiştim. o da gel yemek ye, sonra edersin. aç gitme demişti.