can sıkıntısına türkovac vurulup eve dönmek

hiç sebepsiz hastaneye gidip, türkovac yok mu hemşehrim türkovac diyerek dikkat toplamak ve bir doz türkovac'ını olup eve geri dönüp uyumaktır.

bu pazar yapabileceğim hiçbir şey yok.
hayatım çok renksiz anlıyor musunuz?
ve pazar günü hemşireleri hep çok güzel,
bakkalda gazetem, pastanede boğaçam
parkta boş bankım, bekle beni güzel gün.

türkovac değil biontech bile vurulamazsın, bitti o işler, kendine başka bir bahane bul... pandemi nasıl bir şey ise, birden bitti. yıllarca aşı olmadık, eşim yurtdışına gideceği için aşı lazım diye bir biontech oldu, ikincisine defalarca hastaneye gitmesine rağmen aşı yok diyorlar, "bunlar benimle t...k mı geçiyor yaa" diyerek eve dönüyor, bana da gülmeye malzeme çıkıyor. *