çektiği acıların kendisini olgunlaştırdığını düşünen insan

"gercek"ten kacmanin yolunu boyle bulan korkak. birkac terapist de gazlar bu insanı. halbuki olan sadece temiz ve sicak duygularinin ölmesidir. tuhaflasmanin, robotlasmanin adini olgunluk koyar.

kesinlikle olgunlaştırıyor. örneğin yıllar önce birisi beni aldattı ve bu da bana kimseye güvenemeyeceğim hakkında büyük bir ders verdi

yeri gelince duygulanan genelde duygusuz olan insan.

eğer bu doğruysa bir fosil yazıyor şuan. teşekkürler hayat bu yaşta bunca şeyi üstüme yüklediğin için. sana da eyvallah.

benim. çektiğim acıların beni olgunlaştırdığını düşünüyorum.

acı çektiğiniz zaman olaylara verdiğiniz tepkiler değişiyor, dolayısıyla daha olgun biri oluyorsunuz.
eskiden başka bir tepki vereceğiniz olaya artık başka tepki veriyorsunuz.
acı çektiğiniz zaman mutlu olduğunuz zamanların değerini veya kıymetini öğreniyorsunuz. bilinçli olmak gibi.

mesela puanlarsak bir gün 3 mutlu oluyorsunuz ve acı çekmiş bir günündesiniz. diğer gün 5 mutlu olduğunuz zaman 5 mutluluğun kıymetini biliyorsunuz.
kıymet bilinçli olarak bilinince olgun oluyorsunuz.
çevreye veya aileye duyarlılık artıyor. kendimden biliyorum.

bence kesinlikle doğru bir kanıya varmış insandır. başkası ne düşünür bilmem ama hayatta keskin bıçak olmak için çok çekiç yemek gerekir.

öyle zaten. öldürmeyen şeyin güçlendirmesi tamamen gerçek. yaşandı, onaylandı.

acının türüne bağlı olarak katıldığım insandır.

o zaman soruyorum bu fenerliler niye bu kadar avel..

hayatında dibi görüp en tepeye çıkmamış insan beyanı.

asla olgunlaşmadım. çünkü olgunlaşmak beni daha çok üzecekti. olgunlaşırsam yaşadıklarımı bir mantık çerçevesinde kabul etmem ve sonraki hayatıma da aynı mantıkla devam etmem gerekecekti. oysa hiçbiri mantıklı değildi.

o yüzden ben içimdeki çocuğu tekrar hayata döndürmeyi tercih ettim. o çocukla daha çok eğleniyorum, daha çok gülüyorum, daha çok mutluyum. olgun bir insan olup hayata daha ciddi bakmaktansa küçük bir çocuk olup anın mutluluğunu yaşamayı tercih ediyorum. büyürken yine hatalar yapabilirim, yine düşüp kafamı yarabilirim. ölmedikçe sıkıntı yok.

hem o ne öyle ya, insan ne yaşarsa yaşasın hiç 40 yılda olgunlaşır mı?
neyse ben dizlerime battaniye örtüp örgümü örmeye devam edeyim.

kanımca doğru düşünen insandır.
insan gençken ve tecrübesizken hata yapmaya meyilli oluyor, özellikle benim gibi dürtüsel hareket eden bir insansanız. dünyaya kendi pencerenizden bakıyorsunuz. artık sizin bakış açınız nasılsa her şeyi, herkesi de öyle görüyorsunuz. hamsınız yani. sonra duvarlara çarpmaya başlıyorsunuz. uykusuz geceler, ağlayarak düşünmeler, hatalar ve küçük düşmeler… bunları atalatabilirseniz de dünyayı bambaşka görüyorsunuz. ama atlatamazsanız da vicdansız oluyorsunuz, tekrar eden döngüyü devam ettiriyorsunuz. buna inanıyorum ben, atlatamayan insanların kendilerini inciten insanlara dönüştüğüne. yani acıyorum aslında böyle insanlara.
olgun olmayı seçin, acı çekmeden yontulamazsınız.

premiyum varoş arabesk insan. acıdan hatadan ders dışında başka şey alınmaz, edinilmez.
hepiniz niçe kesildiniz başıma anuniym.

her acı güçlendirmez veya olgunlaştırmaz.
bazı acılar delirtir, bazısı eksiltir.
bazı acılar insanlıktan çıkarır.
bazısı hissizleştirir, bazısı insanda tahammül bırakmaz.
ezberden güçlendirir, olgunlaştırır demek kolay.

hiçbir acının misyonu yoktur. aşındırma gücü vardır sadece. kişi, kendi acısını nasıl yaşarsa ona göre şekillenir. yaşadığım acı beni birkaç sene evvel bazı kötü yollara düşürüp bunu kendi içimde normalleştiriyorken, şimdilerde kapanıyorum sadece. geçmesine izin veriyorum. kötü yolları da denedim iyi yolları da. olgunluk denen kavramı -ben söylemiyorum, dışarısı söylüyor- sadece iyi yollarla edinebiliyoruz. o yola ulaşmak için de bazen kötü kararlar vermek, kötü yollar geçmek gerekiyor. tek kişi yargılayabilir bu durumu, kişinin kendisi. o da isterse tabii.

bunu düşünmüyorsa asla iyileşemeyecek olan insandır. en kötüsü (kötü müdür iyi midir bilemeyiz de neyse) ölüm vardır. nefes aldığı sürece çözüm vardır. allah çaresiz hastalık vermesin, onların hali de zordur. sağlık, sıhhat, huzur olsun. geçicidir tüm acılar, acılar bizlere ders olsun.

“beni öldürmeyen şey güçlü kılar.” şeklindeki rus atasözü bunu anlatır.

insan beyninin kendini haklı çıkarma çabası.