cepte hissedilen insanlara kötü davranmak

cepte hissedilen insana kötü davranmak mıdır yaptığımız yoksa, kendimize olan öfkemizi onlara onlara yansıtmak mıdır?

kendimize olan öfkemiz zehirli noktalara geldiğinde, bünyenin bu durumdan deşarj olmak için yaptığı bir eylem midir yoksa?

sadece cepte hissedilen veya sevilen insana değilde bütün insanlara karşı yapılan bir zalimlik söz konusu olabilir mi?

durum böyle ise eğer, belki sadece üzdüğümüz onca insan arasında, sadece sevdiklerimiz aklımıza geliyor olabilir mi?

deşarj olmak için ormanda yürürken ezdiğimiz onca çiçeği belki fark etmeyiz fakat, kendi bahçemizdeki çiçekleri de ezdiğimizi gördüğümüzde anlarız belki de onları incittiğimizi.

orman devasa ve uzaktır, oradaki çiçekler umurumuzda olmaz iken kendi bahçemiz dekiler gözümüze çarpar. çünkü orası yakındır ve onları yetiştirmek için emek vermişizdir.

tabi çiçekleri ezdiğimiz için kendimize kızarız ve yeniden zehirli duygular dolmaya başar. döngü böyle devam eder.

yapılması gereken ise döngüyü kırmak olabilir.

bir diğer seçenek ise, nezaketin zayıflık olarak görülmesinden ötürü, kırıcı davranışların pozitif karşılık bulması olabilir.

yada konu bizde değilde karşı taraftadır. belki onlar da bizi çok sevdikleri için en masum eylem bile kırıcı olabiliyordur.

veya tamamen mazoşist yada sadist bir zevkin sonucudur bu davranış.

belki de sadece ahmaklıktan ötürüdür.

makinist ile son istasyon yayınınında sevdiğimiz insanları neden üzeriz başlığına, yazarlar tarafından girilen tanımların toplam çıkarımlarından oluşturulmuş tanımdır.