ceza alınca sözlüğü bırakan kırılgan yazar

haksız yere ceza aldıysa haklıdır.
arkasındayız.

linç gelecek hissediyorum ama..
ne bizim, ne sözlüğün birşey kaybetmeyeceğini kavrayamamış yazardır.
hepimiz şuan uçurulsak tüm çaylaklar yazar yapılsa yine döner sözlük. niye dönmesin? sandığınız kadar az kişi değiliz.

cezalı olduğum 3 gün içerisinde çok sık düşündüm bırakıp gitmeyi..
veya döndüğümde sitem dolu bir mektup yazıp asıp kesmeyi.

çok düşündüm. uyuyamadım. kırıldım. ne yalan söyliyim? kırıldım.
sanki babam kar kıyamet evden kovmuş gibi hissettim kendimi. hak etmiş miydim? bu kadarını hak etmiş miydim?
çok kırıldım. vallahi kırıldım. küstüm de.

haksız bir ceza ise haklı olan yazardır.

sözlük hassas kalpler için cehennemdir.
kendi tercihi olan yazar.

kendi tercihi olan yazardır.

genel olarak yazmam gerekirse, bazı yazarların ceza almalarını anlıyorum. aklıma lise müdürümüz geldi, onu da araya sıkıştırayım. bu müdür ki ekşi’de onun için ayrı başlık açılmış bir adam. aşırı disiplinliydi. her gün okula giriş sırasında bekler, kurallara uymayanları çekerdi sıradan; arada da kulak çeker bir iki de patlatırdı.

bu kurallar, spor ayakkabıyla giremezsin, boynundaki kurdele muntazam bağlanmalı, gömleğin üst düğmesi kapalı olmalı bir de kız öğrencilerde örgü 2 boğum olmalı. evet 1,5 değil, tam 2 boğum olmalı. yaz tatilinde uzasın diye bıraktığım saçlarımı iyice sıka sıka 2 boğum yapmıştım da öyle yırtmıştım. neden? çünkü kural buydu. okul iyi bir okuldu, seçilerek giriyordunuz ve eğer disiplin ağır geliyorsa okul değiştirebilirdiniz. ama orada okumayı istedik, kurallarını da böylece kabul ettik. şimdi ben müdüre gidip ‘ne var ya 1 boğum işte’ deseydim (ki gerçekten yürek yemem gerekirdi), bana kuralları uygulamalı olarak sağlı sollu kroşelerle anlatırdı.

burada da benzeri durum var işte. kurallar belli, kimsenin kimseyi kayırdığı yok. benim de tanımlarım siliniyor, düzeltip gönderiyorum. yani ‘buna gıcık oldum, dur bir iki tanımını sileyim de gıcık olduğum belli olsun’ diye bir şey söz konusu değil. hepimiz belli yaşlarda insanlarız, kurallar da bu. bu kural benim için de aynı, x yazar için de aynı, y yazar için de.

insan önce kendi hatalarıyla yüzleşsin efendim. yüzleşme sonucu gerçekten hatasız olduğuna inanıyorsa savunsun sonuna kadar. yok değilse de küsmenin anlamı yok.

kendi tercihidir ama sıcağı sıcağına karar vermemelidir. belki bir gün dönmek istersin o yüzden kapıyı çarpmana gerek yok.