çıtırdayan odun sesleri eşliğinde uyumak

bu kadar romantizme gerek yok. odun ateşi sabaha kadar yanmaz. sabah bi uyanırsınız her yeriniz tutulmuş. ama yanınızda içinizi ısıtacak birileri varsa bu dediklerimi önemsemeyebilirsiniz.

mynoise ile beraber her gece yaptığım olaydır.
çok keyifli oluyor garip şekilde insan bir süre sonra ısınıyor garip bir olay sanki şömine yanındasın. bu arada kesin bunun psikolojide bir adı vardır.

can yaman olmadığım için öyle uyuyamıyorum.

2008 senesine kadar her senenin 15-20 günü yaşadığım şeydi.

köyünde yaşayan gariban anneannem 8 çocuğundan sonra artık torunlarının yolunu gözlemeye başlamış, o dönemler en küçük torun olan bana fazla ihtimam gösterir olmuştu. sabah kalkar, dayılarımın haftalık olarak kırdığı odunları kuzinede yakar tarladaki ağaçtan zamanında topladığı cevizleri kırardı.
anacığım kahvaltımızı getirirdi. ben veletliğimden hasep olacak ki, mırın kırın eder yemek istemezdim. şimdi derim ki, keşke bütün dolabı soksam mideme de nenem yanımda olsa. sonra bakkal gelirdi köye. köy dediğimde 150 hanr yer fakat bizimkilerin yaşadığı yer köy merkezinden uzakta 3 4 haneli akraba bölgesi.bakkaldan bana kraker alırdı, susamlı olanlardan. yerdim onu. maaşı yoktu zavallının. tavuklarının yumurtalarını satar geçinirdi. zaten büyük çoğunluk ihtiyaçlarını dayılarım alır gelirdi. yumurtalarından gelen para ancak krakere yeterdi. eşeğim ya ben cips diye tuttururdum. vazen annem beni döverdi bazen de cebinden verirdi, e nihayetinde bizde garibandık.
ancak yerken de o kraker çok tatlı olurdu. şimdi alıyorum arada. aynı tadı vermiyor bana.

işte bir başlık insanı bu kadar yaralıyor gece vakti. yazar arkadaşıma teşekkür ederim, bana eski günleri hatırlattı. evet pek yaşlı değilim ama bir yaşlı kadar yaşadım.

neden bilmiyorum ama ateşi izlemek huzur veriyor.