çizgili pijamalı çocuk (kitap)

john boyne yazmıştır. bir asker çocuğu ve toplama kampındaki yahudi bir çocuğun arkadaşlığını anlatan kitap.
kitap bittikten sonra uzun süre şokta kaldım. çocuk kitabı diye geçiyor, bunu kabul edemem, herkesin okuması gerekiyor. filmini izlemeye kalbim dayanır mı bilmiyorum ama çok merak ediyorum.

kitabın ana karakteri olan bruno ve onun yaşadığı olaylar üzerinden nazi almanya’sı döneminde yaşananlar ele alınıyor. ama bu ele alınış şekli bilindiğin dışında kalıyor. henüz 9 yaşında olan bruno’nun çevresinden ve yaşadıklarından anlatılıyor. başlarda berlin’de yaşayan bruno ve ailesi, asker olan babasının görevi gereği out-with'e geliyor ve olaylar da burada gelişmeye başlıyor. macera tutkunu olan bruno evlerinin yakınındaki çitleri görüyor ve başlıyor keşfetmeye. keşif sonucunda arkadaşı shmuel ile tanışıyor. bu iki çocuğun yaşları, hatta doğum günleri bile aynı; ama birbirinde farklı bambaşka hayatları var. kitabı okurken bu iki çocuk arasında geçen olaylar zaman zaman gözlerinizi bile doldurabiliyor. sürükleyici, fazlasıyla tatmin edici bir kitap. ne okusam acaba diye düşünüyorsanız tereddüt etmeden bu kitabın kapağını açarak okumaya başlayabilirsiniz.

nazi zamanı yahudi toplama kamplarında yaşamı anlatan kitaptır, filmi de yapılmıştır. biri babası nazi komutanı olan diğeri ise yahudi kampında esir iki çocuğun, tel örgüyle ayrılmış arkadaşlığı üzerinden ilerleyen bir hikayedir. pek çok açıdan dönemin ve durumun hissini verebilir. sonu ise beklenmediktir ve de manidardır.

kitabını okuyup çok etkilenmiştim bitince ağladığım tek romandı. o yüzden filmini izlemeye cesaretim yok. o dönemde insanların yaşadıklarını bir çocuğun gözünden çok iyi anlatmış yazar.

filmini de izlediğim hüzünlü kitaptır. çocuk kitabı kategorisinde olsa da bence çocuk kitabı değildir.

kitabı okurken şunu anladım ki dil, din, ırk ayrımcılıkları büyük insanların g.tlerinden uydurduğu dertler. çocuklar bunları anlamsız ve gereksiz bulurlar. ki çok haklılar.

sonu ile beni epey düşündürten kitaptır. ama şunu da söylemeliyim ki yahudiler kendilerine yapılan bu soykırımı tüm dünyaya anlatmayı ve tüm dünyayı acılarına ortak etmeyi başarabildiler. çünkü bu soykırımla ilgili yüzlerce film ve kitap çıktı. aynısını amerikalılar da vietnam savaşı için yaptı. yenilmesine rağmen savaş giderlerinin onlarca katını filmlerle kazandı. keşke bizler de kendimize yapılan haksızlıkları ve kendi kahramanlıklarımızı sanat yoluyla dünyaya anlatabilseydik.

kitapla alakalı hiçbir bilgiyi haberi öğrenmemiş bir okur baskısını ve başlığını çok naif bulabilir, ama gerçeğin çok başka olduğunu okuduğu ilk sayfalarda anlayacaktır...

bruno'nun merakı, samuel'in boş bakışları ve bruno'nun babasının psikopatlık derecesinde askerliği benimsemesiyle olaylar ilerlerken o final kısmında kahrolmayacak bir insan evladıyla henüz tanışmadım... yahudilere yapılan zulmü en iyi özetleyen kitaptır...