çocuğuna dinini öğretmeyen anne baba

din,anne babanın diniyle aynı olmayabilir,bunu öğretmemeliler zaten. erginliğe ulaşmış bireylerde kendi seçimine bırakılmalı.

vebali vardır. ahirette ana babanın, çocukları üzerinde olan hakları gibi, çocuklarında alacakları hakları vardır. öğretilmeyen dini vecibelerin de hakkı sorulur. sorumludurlar. ciddi mesele yani, oluruna bırakılmadan ilerlenmeli.

oğlum dokuz yaşında. birkaç yıldır din ile ilgili sorular soruyor. bildiğim tüm dinleri, öğretileri anlatıyorum. aynı zamanda bunların hiçbirine inanmayanlar olduģunu da anlatıyorum. ve her seferinde bu konular için küçük olduğunu şu anda oyun oynayıp derslerine çalışması gerektiğini söylüyorum. zamanı geldiğinde kimsenin etkisinde kalmadan, araştırararak kendisinin karar vermesi gerektiğini anlatıyorum.

bırakın çocukları oyun oynasınlar, ders çalışsınlar. din ile doldurmayın kafalarını ve zorlamayın. babadan oğula geçen bir şey olmasın.

öğretilmesi gerekir bence zira cemaatler tarikatlar sürekli çocuklar üzerine çalışıyorlar onların karakterlerini tahlil edip hangisinin iyi bir mürit olabileceğini anlamaya çalışıyorlar. ileride eksik bilgilerden veya hiç bilgisi olmamasından dolayı size olan güveni sarsılabilir kendisini cahil hissedip o insanlara sizden fazla güvenebilir. dikkatli olmakta fayda var. madem dünyaya bir çocuk getirdiniz onu başkalarına kullandırtmayın dikkatli olmazsanız ileride sizin bile tanıyamayacağınız birine dönüşebilir unutmayın dünyada paradan daha değerli olan tek bir şey daha var o da kullanılmaya hazır insanlar

müslüman hristiyan ve musevi bireyler arasında büyüdüm ben. tabii ki müslümanlar müslümanlığını hep baskılamaya çalıştı fakat hiçbirine ait hissetmedim küçüklüğümden beri. hep doğa cezbetti, tanrı ve tanrıçaların olmasına inandım.
farklı dinlere inanmayı denedim ama hiçbirinde özverili değildim. gönülden bağlanamadım.
sonunda pandeizm uygun geldi. var bir şeyler ve her yerde zaten. bir şeyler olursa da bunun sonucudur dedim geçtim.
çocuğum olmasını istemem ama olursa da din falan öğretmeye niyetim yok. kendine ve kendi ailesine, bulunduğu yere, doğaya inansın yeter. bir şeyleri başarması için bunlardan çok daha başka şeylere tutunmalı eğer destek isterse..

müthiş kaliteli anne babadır. elini öpün sarılın onlara onu sevdiğinizi söyleyin. kendi baksın katar versin demişlerdir. biz istemeden zorla buna inandırıldık aynısını sana da yapıcaz dememişlerdir.

bir hata yapıp evlenir üstüne daha da kötü bir hata yapıp çocuk yaparsam kesinlikle dinlerden uzak tutarım. tabiat ana var iken din nedir arkadaş?

hata yapan anne babadır zira inanmak bir ihtiyaçtır ve birçok sorunun cevabı dindedir.

kızı, omuzundayken namaz kılıp torunları daha çok eğlensin diye secdeyi uzatan bir peygamberin; "camide namaz kılarken, arka saflarda gülüşen, koşturan çocuk sesleri yoksa gelecek nesiller adına korkun!" diyen fatih'in mensubu olduğu dine yaraşır şekilde, baskısızca, dini sevdirerek öğreten anne babadır, doğruyu yapan.

çocuğun dini olmaz. yaşı erince din seçmek isterse seçer.

insan bilmediği bir şeyi oğluna kızına nasıl öğretir önce onu bilmek lazım. ellerinizden öper iki oğlum var. kazık kadar adam oldular, kadınlara bırak vurmayı kötü söz söylerseniz sizi doğduğunuza pişman ederim dedim. kimsenin karısına kızına dolanırsanız sizi rezil eder kapıma komam dedim. birine iftira atarsanız karşınızda beni bulursunuz dedim. yani kısaca, elinize belinize dilinize sahip çıkın yoksa yakarım çıranızı dedim. herkes bildiğini söyler çocuğuna.

dini öğretmek ile baskıyla inandırmak arasında fark vardır. çocuğa inanç doğru öğretilirse ileride daha kolay kararını verir. bu yüzden öğretilmesi lazımdır ama doğru şekilde.

iyilik yapmayan ebeveyn.

çocuk zaten büyüyünce istediğini seçiyor arkadaşlar, çok takılmayın o kısmına. çoğunuz müslüman ailede doğup ateist oldunuz mesela yahut deist ya da başka herhangi bir şey...

çocuğa iyilik yapmak istiyorsa aile, sevgi diliyle öğretmeli bazı şeyleri. allah ile korkutmayı değil allah'ı sevmeyi öğretmeli önce. korku, korkulan şeyden ilk fırsatta kurtulma çabası doğurur çünkü. sevgi ise sevilen şeyi anlama isteğini doğurur. büyüdükçe kafasına yatmayan bir şeyler bulursa, zaten ailesi ne derse desin o kendi istediği yola girecektir.

yalnız tabii bu dediğimi yapacak kişilerin de dini böyle öğrenmiş olması gerekiyor. oysa biz "kendi iyiliğim için çalmakta/yalan söylemekte/katletmekte bir beis yok" diyen sözde müslümanlarla dolu bir ülkeyiz. düşünsenize; çocuğunuza "yalan söylemek kötüdür. allah seni cehennemde yakar" gibi dehşet dolu bir cümle kuruyorsunuz. sonra çocuk sizin yalan söylediğiniz bir olaya tanık oluyor. ne düşünür? "demek ki cehennem konusu da yalan. öyle olmasa annem/babam korkusundan yalan söylemezdi."

adam gibi örnek olamayacaksanız boş da konuşmayacaksınız.

çocuğun kafasını dinle küçük yaşta bulandırmaya gerek olduğunu düşünmüyorum. yani en doğrusunu yapıyordur