anne babanın çocuğuna bırakacağı en güzel miras

omurga bilinci. ve de tutarlılık. bizler anne babalarımızın hatalarına kızmayız. onları affederiz. lakin anne babalarımızın tutarsızlıkları tüm hayatımızda travma izleri bırakabilen paslara dönüşebilir.

boğazda bi yalı, biraz nakit, biraz arsa, biraz ev.
dört tane oldu ama biri olmadan da diğerinin tadı yok ki.

(bkz: güzel ahlak)

kötü genlere sahipse mümkünse çocuk yapmamalı.
bir diğer konu ise çocuğun düşünce yapısına olabildiğince az müdahale etmeli ve kendi yolunu bulmasında özgür bırakmalı.
sadece temel evrensel ahlak, iyi kötü falan öğretilmesi yeterli. herhangi bir din ya da dinsizlik empoze edilmemesi gerekir. herhangi bir ideoloji bağlı yetiştirilmemesi gerekir. olabildiğince objektif ve eleştirel bakış açısı öğretilmelidir. gerekirse anne babayı bile eleştirebilmeli ama bu şımarık olsun şımartın anlamında değil. disiplinide bilicek ama bunu asla fiziksel ya da psikolojik şiddetle değil doğru iletişim ile bilecek.

bol nakit

mirasa ortak olmayacak bir kardeş

manevi şeyler ok de gerçek hatrı sayılır mirasta hiç fena olmazdı. neyse manevi değerlerle yetineceğiz artık.

ben buna durmadam miras konusulmayan bir ev derdim ama kimseyi incitmek istemiyorum.
kafam farkli calisiyor sadece.

hayattayken cok sevildigini hissettirmek ve yaninda olmak ki bunlar buyuk guc verir, vefat etmeden de her seye tek basina muktedir oldugunu iyice anlatmak ki bu da buyuk guc verir.

travmasız çocukluk/ hayat.

güzel bir çocukluk ve büyük bir miktar para ya da para değeri yüksek taşınmaz olur taşınır olur, olur yani her türlü. bu ikisi oldu mu diğer her şey zaten olur. ilki olmasa da ikincisi olursa terapi merapi o da halledilir. sonuçta para yani.