çocukluğumun mihenk taşlarındandır sinema

ailemle her hafta çarşamba günleri halk gününde sinemaya giderdik
annem türk filmlerinden hoşlanırdı
babam yabancı aksiyon, marvel, dc tarzı filmleri severdi
ben de tam arasında iki tarafıda deneyimlemiş bi yerdeyim mesele geçinmeye gönlünüzün olmasıysa ailem bunu her alanda çok iyi başarıyordu aslında.
izmir’de çocukluğunu geçirenler bilir
orta son ve lise dönemlerimizde arkadaşlarımızla marketten bişiler alıp agora awmye gidip burger yiyip sinemaya girmek çok büyük bir lüks ve güzellikti ucuz bir aktiviteydi şimdilerde yeni nesile üzülüyorum bir kahve içmek bile 150 tl’den başlar hale gelmiş adeta bir lüks
lüks kavramlarımız büyüdükçe değişiyor ve maddiyat kavramlarımız değiştikçe geçinmeye gönlümüzün olma hâlide değişime uğruyor çünkü kabul etsekte etmesekte maaddiyat bir çok şeyi etkiler hale geliyor. ben bunları neden anlattım dersek geçen ailemle halk gününde sinemaya gittik ve biletlerin bu kadar pahalandığını gördüğümde nesilin gidişatına üzüldüm doğrusu. 20 yaşımın sonlarında hâlâ ailemle bir sinemaya gidip gülebilmeyi ender ve değerli buluyorum çünkü yaşıtlarım bunu yapmıyor belkide yapamıyor
mesele geçinmeye gönlümüzün olmasıysa sevdiğim insanlarla geçinmeye gönlüm daimi var olacaktır. canım ailem sizi sonsuza kadar acil çıkış kapısında bekliyor olacağım. bugünde büyüdüm geçmişimde hatırlarım ki babam hep saçımı okşadı ve kendi doğrumda hep aferin dedi bu yüzden hata yapma payım hep azdı. gerçek hata ve gerçek doğrunun ne olduğunun hep bilincindeydim çünkü. elbet ki arkamı döndüğümde bir gün arkadaşım bile olmasa ailem benimle o filme gelirdi
ailemde bir gün olmasa da ben tek başıma o filme gidebilecek özgüvendeydim zaten. aileme minnetle…

1 gercek. guzeldi, bitti ama..evet.