çoğu erkeğin kadınlara göre bir hiç olması

kadınların çoktan seçmeli dünyasında mutsuz olan, yoldan geçen, otobüste karşılaştıkları, kahvesini aldıkları çoğu erkek aslında yok.

bir kadın için bir erkeğin var olma yolu da yok yazıktır. günümüzde ilgiye aç kadınlar senden bulmadığı bir ilgiyi isterse 100 kilo olsun, başkasından isterse çok kolay bulabilir.

ve ne yazıktır ki 'beni sevsin, değer versin, prenses gibi hissettirsin' diyen kadınların tamamı hayatlarını tam tersi karakterde erkeklerle hiç ederler, adlarına da aşk derler ve çoğu, aslında erkeği değil, hissettirdiği şeyi sever. insan olarak erkek kadın nezdinde yoktur.

bu yüzdendir ki bir erkek olarak düşürdüğünüzü en fazla 2 ay yatırın. sonra yol veriniz gitsin. bir kadın toparlar velev ki erkeğin toparlaması yıllar alabilir. insanların bu yüzyılda nasıl hala evlenebildiği şaşılası.

düşün. akbilini düşürüyor. yerden kaldırıp, pardon bakar mısınız kartınızı düşürdünüz diye peşinden gidiyorsun arkasını dönüp 'teşekkürler' diyerek yoluna devam ediyor.

yoksun işte.

yok oldun.

insan teşekkür yerine meme bekliyor.

ama yoksun işte.

yok saydı. terbiyesizlik neresinden bakarsan bak.

başlıkla çok da alakası olmayan bir yorumum var. erkeklerin 1 tanesi her şeyim olduğunda geri kalan hepsi hiç olur benim için. o açıdan başlık bir bakıma haklı ama iddia ettiği biçimde değil.

o değil de ben çok güzel seviyorum var ya, kendimim diye demiyorum, adamın başını döndürürüm. sorun şu ki sevilmek isteyen kişi az. varsa yoksa sevişelim, dönüp gidelim...

bu coğrafyada öyle olmak zorunda maalesef. biz kadınlar; genelde hayatımızı, bizim için önemli olmayan erkeklerle göz teması kurmadan, onların yüzüne bakmadan, kısa cümlelerle iletişim kurarak geçiriyoruz. içimizde o hümanizmayı, medeniyeti, kibarlığı taşıyanlar var. karşısındaki adama yüzüne bakarak iyi günler dileyen, gözüne bakarak teşekkür eden, nezaketle davranan kadınlar var. onlara da "kuyruk sallıyor, iş atıyor, vay ruspu deniyor *erkekler tarafından.