çok kitap okuyup az entry giren yazar

depresyonda olabilir. arada oluyor öyle. günde 5 film izleyip, torrent manyağı olup sevilen dizilerin tek sezonunu 2 günde bitirmeler falan.

sağlam bir kazık yiyince içine çekilmiş olabilir. kimsenin onu anlayamadığını düşünür. telefonları açmaz. gerçekten de, kimse onu anlayamaz.
ne güzel insandı, allah rahmet eylesin. o bir depresif artık.

bu dönemi iyi kullanmalıdır. insan bu dönemde mental açıdan aşırı yaratıcı olur. ikili ilişkiler, insan davranışları konusunda guru haline gelir.

akıp giden hayata uzaktan bakma imkanı olması, onu bir adım öne geçirir.

çok kitap okumak çok entry girmeyi koşullandırmaz ki.

okudukları hakkında yazacak başlık bulamıyor da olabilir.

(bkz: yoldaş benjamin franklin.)

çok okuyup azını yazan biri diye düşünüyorum. gördüğüm kadarıyla da öyle.

ve daha birçok yazar da öyledir.
kitaptan süzdüklerini yazarlar sadece...

entry girmek yerine kitabın can alıcı dizelerini, deri kaplı defterine not eden yazardır.

sonuçta zihni 1000kitapnoktacom değildir ki, yazar ve kitap ismini filtrelediğinde tüm güzel alıntılara erişebilsin. not eder.

sayfa başına büyük harflerle yabancı yazar misal.
altına, bugün annem öldü, belki de dün, bilmiyorum. cümlesini ekler.
ihtiyar komşunun köpeği ile yaşadığı olayları sıra sıra not eder ki, gelecekte bir gün, onları okuduğunda ilk gülümsediği kitabın o olduğunu hatırlayabilsin.
sonra bir bakar ve saat geç olmuş.
defteri kapar, bu gece de sözlüğe giremedim. diye düşünür.

kitap okuyordur.

bir dönem çok yazmış hiç bir faydasını görmemiş yazardır.

mal mal konusmasin kafi.

hangi çılgın ona bu sorumluluğu yüklemiş şaşarım. canı ne istiyorsa odur yazarı.

tabi bunu aksi de güzeldir.

(bkz: hiç kitap okumayıp çok entry giren yazar)

yani kimsenin burada illa okuduğu kitapları girecek diye bir sorumluluğu yok.

mesela her gün su içiyoruz. yemek yiyoruz. onları yazmak zorunda değiliz. aynı bunun gibi hayatın bir parçası ve ruhun yemeği olan kitapları da girmesek olur.

ama girse de güzel olur. *

tercih meselesidir.
buraya kitap tanımı girip girmemek mühim değildir. yazılan herhangi bir tanıma bakılarak bir insanın ne tür içerik tükettiği ya da tüketip tüketmediği anlaşılıyor genellikle.

ınstagram ve 1000k mecralarında bunu sıklıkla yaptığım için burayı da fazla kitap entrysiyle doldurmak istemedim... çünkü inanın yorumculuktan bıktığım dönemdeyim... farklı şeyler yapmak istiyorum...

bu ben değilim. az okuyup çok yazıyorum.

sevdiğim yazardır.
en azından bomboş cümleler kurmaz, kafa açmaz.
canımdır o benim.
3 ayda 1 "nasılsın?" demesi yeterlidir.
zaten fazlası şov.

arkadaşlarım bana özetini çıkarır
benim fazla okuyacak vaktim yok
ben bol bol kıymetli tespitlerimi yazarım
arada ona buna laf sokarım

kitap okumak yüceltiliyor ama ben kitap okumuyorum. okuduğum kitaplar genelde makalelerin bir araya gelmesiyle oluşuyor.

kapaklı ve ciltli de olsa sonuçta makale okuyorum. okudum makaleleri gelip burada yazmıyorum.

arada aşka gelip ciddi ciddi uzattığım tanımlar oluyor olmuyor değil ama çoğu zaman boş başlıklara yazıyorum.

şu sıcak yaz gününde çok ciddi bir başlığa paragraf paragraf yazmanın kime ne faydası var bilmiyorum. tamam arada olur ama her zaman da böyle olmamalı.

başlık çok okuyup az yazan yazar farkındayım ama okuduklarını yazmayan yazar da az yazdığı için yüceltilmeli mi.

insan düşünce dünyasını besleyen ana kaynaktan yazmıyorsa ne yazıyor niye yazıyor bilmiyorum.

yani duygularını yazabilir buna sözüm yok ama tencerede ne kaynıyorsa tanımlarda onun kokusu gelmez mi diye de düşünmeden edemiyorum.

hep okuduğum kitapları unutmamdan kaynaklı olan durum.
aslında sadece kitapları değil izlediğim filmleri falan da unutuyorum. unutmak çok yorucu yahu.
(b12 değerim 113 çıkmış referans aralığı 200-800 müş sanırım, hayatta kalabildiğime mi şükretsem acaba.d.d)

okudukça yazmanın 'ne me nem' zor bir şey olduğunu daha derinden idrak ediyorum.

yazmak ciddi bir iş*. okumak öyle değil; kolay...

bu aralar çok kitap okuduğum söylenemez, ne yazık ki öyle çok entry de girmiyorum. hatta bu aralar sözlüğe de çok giremiyorum.