1.
sissy hankshaw ukdesi.
filmin afişine bakıp klasik bir aşk hikayesi diye başlıyorsun, sonrasında ise kendini zaman-mekan girdabında kaybolmuş bir deli gömleği gibi hissediyorsun.
2014’te çıkmış bu comet ya da türkçesi ile kuyruklu yıldız, tam bir beyin yakıcı romantik bilimkurgu. bir başka beyin yakıcı romantik kurgu da eternal sunshine of the spotless mind elbette ki ama onun imdb puanı 8.3 iken, comet'in puanı 6.7'de kalmış. neyse.
dell *justin long ve kimberly *emmy rossum arasındaki ilişki, paralel evrenlerde sarkazmdan sarkazma koşan bir aşkın schrödinger’in kedisi kadar belirsiz hali.
bir sahnede mutlu mesutlar, diğerinde sen kimsin, ben neden buradayım diye çığlık atası geliyor insanın. film, zaman sıçramalarıyla öyle bir oynuyor ki, acaba şimdi hangi zaman dilimindeyiz diye düşünürken bir bakmışsın kendi ilişkini -olmayan ilişkin de olabilir-* sorgulamaya başlıyorsun.
izleyiciye sunulan sahneler instagram filtresinden geçmiş bir efekt gibi, diyaloglar ise felsefe bölümü öğrencisi iki hipster’ın içki masasında attığı nutuklar gibi. kimi zaman fazla ince, kimi zaman da yeter lan bu kadar mı kendini kasarsın dedirtiyor. ama sonunda, aşk dediğin şey de zaten bu değil mi diye düşündürüp-keanu reeves'in aşkın için savaşmıyorsan ona gerçekten aşk diyebilir misin diye artislenmesi misali- , izleyiciyi bir duygusal kuyruklu yıldızın yörüngesine oturtuyor.
filmin afişine bakıp klasik bir aşk hikayesi diye başlıyorsun, sonrasında ise kendini zaman-mekan girdabında kaybolmuş bir deli gömleği gibi hissediyorsun.
2014’te çıkmış bu comet ya da türkçesi ile kuyruklu yıldız, tam bir beyin yakıcı romantik bilimkurgu. bir başka beyin yakıcı romantik kurgu da eternal sunshine of the spotless mind elbette ki ama onun imdb puanı 8.3 iken, comet'in puanı 6.7'de kalmış. neyse.
dell *justin long ve kimberly *emmy rossum arasındaki ilişki, paralel evrenlerde sarkazmdan sarkazma koşan bir aşkın schrödinger’in kedisi kadar belirsiz hali.
bir sahnede mutlu mesutlar, diğerinde sen kimsin, ben neden buradayım diye çığlık atası geliyor insanın. film, zaman sıçramalarıyla öyle bir oynuyor ki, acaba şimdi hangi zaman dilimindeyiz diye düşünürken bir bakmışsın kendi ilişkini -olmayan ilişkin de olabilir-* sorgulamaya başlıyorsun.
izleyiciye sunulan sahneler instagram filtresinden geçmiş bir efekt gibi, diyaloglar ise felsefe bölümü öğrencisi iki hipster’ın içki masasında attığı nutuklar gibi. kimi zaman fazla ince, kimi zaman da yeter lan bu kadar mı kendini kasarsın dedirtiyor. ama sonunda, aşk dediğin şey de zaten bu değil mi diye düşündürüp-keanu reeves'in aşkın için savaşmıyorsan ona gerçekten aşk diyebilir misin diye artislenmesi misali- , izleyiciyi bir duygusal kuyruklu yıldızın yörüngesine oturtuyor.
devamını gör...