cumartesi çalışan insan

bir aralar içinde bulunduğum grup insandır. perşembe akşamı beyaz yakalıların ‘yarın dünyanın en güzel günü, haftanın son günü’ tadındaki sevinç cümlelerini görüp anlam veremezsin çünkü sende karşılığı yoktur.

haftanın tek tatili pazar olduğu için dinlensin mi gezsin mi ne yapsa bilemediğinden dolayı sürekli kafası da karışır.

uzaktan çalışma meselesi hele bu arkadaş için(hele çok ağır bir iş yapıyorsa) çağlar ötesi bir konu gibi gelir, hayalini dahi kuramaz.

yahudi degildir. anlayan anladi. woohoo fena mizah, madalya verin lan. evet.

o insan benim. bir zamanlar çok zoruma giderdi beyaz yakalı yalama takımı yatış biz sabahın altısında kalkıp işe gidiyorduk ve bu düşünceyle günüm daha da bok oluyordu.

sonra zamanla alıştım bir zaman sonra robotlaştım artık pek takmıyorum. aslında daha çok işime geliyor şu sıralar zira 4 hafta sonu benim evimin bir aylık mutfak masrafına denk geliyor ve böylelikle refah seviyem bir tık daha iyileşiyor.

hem evde dursam ne olacak ki manda gibi devrilip yatacağım en azından bir faaliyet ve meşgale iyidir gözüyle bakıyorum. harekette bereket vardır hadi selametle.