cumartesi kibarı gibi süslenmek

eski bir deyimdir.
türk dil kurumu bu deyimi; “özentili fakat zevksiz süslenmek.” olarak tanımlamaktadır.

bu kişiler her zaman kendilerine özen gösterirler. giyim kuşamlarının, ayakkabılarının, saçlarının, makyajlarının çok şık olduğunu, herkesin onları beğendiğini düşünürler. fakat mesele şu ki, bu kimselerin aslında zevkleri kötüdür, aleladedir. rüküşlük denen tabir işte onlar için kullanılır. ayrıca bu kimseler özgünlükten uzak, özenti kişilerdir.

rivayete göre evvel zamanlarda cumartesi günleri bu hanımefendiler özellikle beyoğlu’na giderken bu tarz süslenirlermiş. tabii artık ne o eski beyoğlu kaldı, ne de o eski kadınlar.

günümüzde unutulmaya yüz tutmuş bir deyimdir. uzun zamandır bu deyimi kimseden duymadım. sanırım son kullananıyla birlikte tarihin tozlu sayfalarında yerini alacak.