1.
2007'de ilk albümlerini çıkardıklarında keşfettiğim —ilk hastası olduğum şarkıları beyond the stars idi— ve o zamandan beri favori gruplarımdan biri olan norveçli metal grubu keldian'ın 2017 çıkışlı 4. stüdyo albümüdür. bu grubun her albümünü çok seviyorum gerçekten. yalnız 2022 çıkışlı son albümlerinde bir hayli "yumuşadılar" ve eski tarzlarını daha fazla yeğlediğimi eklemem gerek.
darkness and light'ta da bu "sakinleşme" emareleri vardı aslında; ilk 3 albümleri kadar taşkın enerjisi olan bir albüm değil bu. yine de muazzam diyebilirim ki grubun hiçbir albümü değerine benzemediğinden hepsinin yeri ayrıdır gönlümde.
karanlık ve aydınlık... evet, tanıttığım albümle grup, önceki işleri gibi harika bir eser sundu ancak önceki albümlerini de geviş getirircesine taklit etmedi. açılış şarkısı nightfall'daki şu söze bakar mısınız? "darkness calls me, beckoning me; i defy the night and i conjure light" yani karanlık etrafınızı sarsa da, "dark side" sizi çağırsa bile buna kafa tutup kendi ışığınızı saçabilirsiniz! albümün ikinci parçası blood red dawn'da ise, bir önceki albümleri outbound'da da rastladığımız bir amerikan karşıtlığı teması var ama burada çok daha direkt ve net aktarılmış mesaj.
albümün tümünü çok sevsem de tüm şarkılarından tek tek bahsetmeyi lüzumlu görmüyorum. benim adıma öne çıkanlardan devam edebilirim fakat; life and death under strange new suns, müthiş bir bilim kurgu havası veren aşırı gaz ve coşturucu bir şarkı. grubun the last frontier tarzındaki parçalarına bayılan benim gibi kişiler için bir nimet hatta. change the world parçası da hem manalı hem de duygusal bakımdan etkileyici bir iş aynı zamanda yine böyle siber-gelecek temalı bir macera hissini de yansıtıyor ki grup bu sularda yüzmeyi sever. ayrıca ingilizce şarkı sözü yazımında grubun ne denli başarılı/yetkin olduğunu da gösteren bir iş bu. son olarak da albümün epik oğlu epik kapanış parçası crown of starlight'a gelelim... bu, sade bir parça ama dibine kadar da destansı. nakaratları bin kere (abarttım) tekrar etse de bu kısmın sözleri şöyle olduğundan, sonsuza kadar tekrar etse de olurmuş dedirtiyor: "future’s edge, ever shine; queen of space, king of time" burada queen ve king'in satraçtaki vezir ve şah olduğunu düşünüyorum. yani bu benim, grubun aslen kastetmediği bir çıkarımım da olabilir ancak "mekan/space"'in veziri. vezir, her yöne ve sınırlara kadar gider satrançta. king of time ise, "zamanın/time" şahı. zaman ise adım adım ilerler. ben böyle yorumladım bu sözleri.
keldian esasında 2 kişilik bir "duo" ve albümlerine diğer katkıda bulunanlar grubun asli elemanları değiller. müthiş konuk tercihleri yaptıklarını söylemeden geçemeyeceğim ayrıca sound bakımından da süper etkileyici bir albüm darkness and lignt; diğer tüm albümleri gibi diyemem zira çıkış yaptıkları heaven's gate'in sound'unda birtakım olmamışlıklar vardı. ben onun sound'unu da çok sevsem de grubun bu bakımdan, albümler ilerledikçe geliştiği de aşikar. orada burada gördüğüme göre bu tanıttığım albüm kimilerini biraz hayal kırıklığına uğratmış. tablo bende hiç öyle sayılmasa da grubun "power metal"in hakkını verdiği (aslında salt power metal değillerdir hiçbir zaman da neyse) daha enerjik dönemlerini arayan çok kişi olduğuna da rastladım. çok kişi derken... keldian esasında aşırı az bilinen bir müzikal oluşum olsa da "die-hard fan"ları da bulunan bir müzikal proje. ben de onlardan biriyim! bunu da gururla söylüyorum. gururla derken... topluluğun politik yaklaşımıyla pek de ilgilendiğimi söyleyemem hatta şarkı sözleri de müzikte benim için hemen hemen her zaman ikinci plandadır ancak adamlar kalite saçıyor be kardeşim!
darkness and light'ta da bu "sakinleşme" emareleri vardı aslında; ilk 3 albümleri kadar taşkın enerjisi olan bir albüm değil bu. yine de muazzam diyebilirim ki grubun hiçbir albümü değerine benzemediğinden hepsinin yeri ayrıdır gönlümde.
karanlık ve aydınlık... evet, tanıttığım albümle grup, önceki işleri gibi harika bir eser sundu ancak önceki albümlerini de geviş getirircesine taklit etmedi. açılış şarkısı nightfall'daki şu söze bakar mısınız? "darkness calls me, beckoning me; i defy the night and i conjure light" yani karanlık etrafınızı sarsa da, "dark side" sizi çağırsa bile buna kafa tutup kendi ışığınızı saçabilirsiniz! albümün ikinci parçası blood red dawn'da ise, bir önceki albümleri outbound'da da rastladığımız bir amerikan karşıtlığı teması var ama burada çok daha direkt ve net aktarılmış mesaj.
albümün tümünü çok sevsem de tüm şarkılarından tek tek bahsetmeyi lüzumlu görmüyorum. benim adıma öne çıkanlardan devam edebilirim fakat; life and death under strange new suns, müthiş bir bilim kurgu havası veren aşırı gaz ve coşturucu bir şarkı. grubun the last frontier tarzındaki parçalarına bayılan benim gibi kişiler için bir nimet hatta. change the world parçası da hem manalı hem de duygusal bakımdan etkileyici bir iş aynı zamanda yine böyle siber-gelecek temalı bir macera hissini de yansıtıyor ki grup bu sularda yüzmeyi sever. ayrıca ingilizce şarkı sözü yazımında grubun ne denli başarılı/yetkin olduğunu da gösteren bir iş bu. son olarak da albümün epik oğlu epik kapanış parçası crown of starlight'a gelelim... bu, sade bir parça ama dibine kadar da destansı. nakaratları bin kere (abarttım) tekrar etse de bu kısmın sözleri şöyle olduğundan, sonsuza kadar tekrar etse de olurmuş dedirtiyor: "future’s edge, ever shine; queen of space, king of time" burada queen ve king'in satraçtaki vezir ve şah olduğunu düşünüyorum. yani bu benim, grubun aslen kastetmediği bir çıkarımım da olabilir ancak "mekan/space"'in veziri. vezir, her yöne ve sınırlara kadar gider satrançta. king of time ise, "zamanın/time" şahı. zaman ise adım adım ilerler. ben böyle yorumladım bu sözleri.
keldian esasında 2 kişilik bir "duo" ve albümlerine diğer katkıda bulunanlar grubun asli elemanları değiller. müthiş konuk tercihleri yaptıklarını söylemeden geçemeyeceğim ayrıca sound bakımından da süper etkileyici bir albüm darkness and lignt; diğer tüm albümleri gibi diyemem zira çıkış yaptıkları heaven's gate'in sound'unda birtakım olmamışlıklar vardı. ben onun sound'unu da çok sevsem de grubun bu bakımdan, albümler ilerledikçe geliştiği de aşikar. orada burada gördüğüme göre bu tanıttığım albüm kimilerini biraz hayal kırıklığına uğratmış. tablo bende hiç öyle sayılmasa da grubun "power metal"in hakkını verdiği (aslında salt power metal değillerdir hiçbir zaman da neyse) daha enerjik dönemlerini arayan çok kişi olduğuna da rastladım. çok kişi derken... keldian esasında aşırı az bilinen bir müzikal oluşum olsa da "die-hard fan"ları da bulunan bir müzikal proje. ben de onlardan biriyim! bunu da gururla söylüyorum. gururla derken... topluluğun politik yaklaşımıyla pek de ilgilendiğimi söyleyemem hatta şarkı sözleri de müzikte benim için hemen hemen her zaman ikinci plandadır ancak adamlar kalite saçıyor be kardeşim!
devamını gör...