davulcuya on yerine bilmeden iki yüz lira vermek

ne bileyim lan ben adetinizi.
düğüne gittim. benim burada ne işim var denilen yerler
türkmen düğünü. davulcu zurnacı geldi meydana. olm siz kürt değilsiniz, bu da kürt düğünü değil, kız tarafı aksilkili, ne işiniz var burada dedim (içimden tabi) onlarda da adetmiş.
neyse efendim, oyun da bilmem ya, mazotu gizliden çekip oyuna kalktık beş altı arkadaş. kılık kıyafet o biçim. kalantorlar oynamaya çıkınca davulcu yanımıza gelip kafamızı yakınan sekmeye başladı. ben ne bileyimlaan. gözlük de yok gözde. demek adet böyle diye 200 kağıdı taktım davula.
meğer bizimkiler10 lira takıyormuş. neyse yerimize geçtik. davulcu tadını aldı ya davulu tam önümüzde çalmaya başladı. sokak kedisi gibi. neyse bir 200 daha taktım ama bir daha buraya gelirsen votka şişesini gösterdim, bununla tenkıye yaparım dedim. gelmedi.
bu kez de garsonun teki geldi. "abi damatta para kalmamış. sen versen ya" "oğlum damadın babası orada, damadın kayınpederi orada, biz sadece arkadaşız, onlara neden gitmiyonuz" "abi çok sert bakıyorlar"
neyse 500 kaat da onlara verdim. taksiler banka kartı kullanmadığı için damada takılan 200 liralardan ödünç aldım eve gitmek için

kutlasam mı, geçmiş olsun mu desem bilemedim ama inan çok güldüm cordarone yoldaş.. (aşağı yukarı aynısını yaşamışlığım var o yüzden. hatta ben muhtemelen daha fazla acemiydim. kısa bir ziyaret ve kutlamayla ayrılmayı planlamışken, benzerini yaşamıştım da. salondan ayrılırken davulcu ve zurnacı salonu terkedip arabaya kadar bana eşlik etmişlerdi.. bu arada ilk ve son düğün iştirakım olduğunu da belirteyim.)