değişmekten korkan insan

bazen ister istemez olduğum insandır. aslında korku duymamın nedeni kötü biri olmaktan korkmamdır. yoksa değişim bazen harika olabiliyor.

yaşadığı hayatı ve etrafındaki insanları kaybetmekten korkan insandır.

nereye doğru değişeceğini kestiremeyen insandır. korktuğu değişmek değildir, değişimi tolere edip edemeyeceğidir. değişmek sorun değildir, bilinmezlik sorundur.

farkına varmadan olur. farkettigimizde ise acaba iyi mi olmuş kötü mü olmuş düşünmek gerek bence. değişimi en iyi eski fotoğraflara bakınca anlıyorum ben mesela. o fotoğrafları cekildigim zamanlari hatırlayınca o zamanlarda yaptıklarımı şimdi yapar mıydım diye sorguluyorum. genelde daha olgunlastigimi fatkediyorum. sonra geçen zamanin kısalığı aklıma geliyor şok oluyorum. her gün iyi ya da kötü birazcık değiştiğim yüzüme tokat oluyor sanki.

özündeki iyi huyları değiştirmediğin sürece değişime açık olmak iyidir. kimsenin doğruları %100 doğru değil sonuçta

korkunun ecele faydası yoktur dediğim insandır.
hayat insanı değiştiriyor azizim, sen istesen de istemesen de. umarım iyi yönde değişeceğiniz şeyler yaşarsınız.

korkunun ecele faydası yok. her insan büyür ve değişir, istese de istemese de.

konfor alanından vazgeçemeyen insandır aynı zamanda. çıkın oradan , değişin . eğer
isteyerek olmazsa hayat vura vura değiştirir.

yerine göre kendinden ödün vermeyi gerektirir. korkunun ecele faydası yoktur. dünya değişiyor amir sen değişmezsen daha çok korkarsın.

bende de var bi tane bundan.

değişimden filan korkmuyor aslında, değişim adı altında yapabileceklerinin gücünü görüp "ben bunları daha önce niye yapmamışım?"diye arkasında bıraktığı bilmem kaç yıllık sorması gereken sorudan korkuyor.

yüzleşmek zor, en başta kendimizle.

allah biliyor da çıkarıyor bu başlıkları önüme...

o hep korktuğum, canavar ruhlu ve gaddar insanlardan biri mi oluyorum?
değişmekten ve hep kötü bulduğum insanlara dönüşmekten çok korkuyorum. yapılan haksızlıktan çok beni neye dönüştürdüklerini görmek direnirken dönüşmek, dönüşürken kendime yabancılaşmak.
uzun zamandır süren baskı ve şiddet artık en aşağılık hale dönüştü, ona buna arkamdan olur olmaz şeyler diyorlar. dedikleri şeylerin benimle alakası yok. haksız yere benden kopardıkları şeylere katlanıyordum ama bu iğrenç şeylere tahammül edemiyorum. bir yerde artık canıma tak etti.
parçalamak istedim onları, bana verdikleri tüm acıları onlara ödetmek sokak kedilerine yedirmek istedim. lanet olsun. ne yapıyorsunuz bana? susmak istiyorum. tepkisiz bir ölü gibi olmak istiyorum. ayni çatı altında katlanmak zor olsa da buna dayanacağım. beni vahşi bir canavara dönüştürmenize izin vermeyeceğim.
dün o kadar çok bağırdım ki bugün konuşamıyorum. siz ne aşağılık ruhu insanlarsınız, sizin çocuğunuz olmak bana en büyük hakaret.

konfor alanından çıkmak istemiyordur. ama korku ama isteksizlik ama yorgunluk neyse ne ellemeyin çok rahatsız oluyor.

bencil, ne istediğini bilmiyordur.

beynin konfor alani yanilsamasina hapsolmustur. halbuki, hayat tam da bu noktada baslar.

değişim kaçınılmazdır. iyi bir davranış yaptıktan sonra 1saniye önceki sen değilsindir artık. aynı durum kötü davranış içinde geçerlidir.
insanlar, insanlardan illa ki etkilenirler. hayat içerisinde yanyana durmak zorunda olduğunuz insanlar vardır, bunlarda sizin psikolojinizi ve karakterinizi belli ölçülerde etkilerler. bu neden psikolojik ve karakter olarak tutunabileceğiniz, sağlam bir limana demir atabileceğiniz dostlar, eş, insanlar biriktirin kendinize ya da biriktirelim kendimize. tecrübeler arttıkça değişim kaçınılmazdır. iyiye doğru, iyi insanlardan yardım alarak(omuz omuza, sırt sırta) değişimi yönlendirebiliriz.

taş kafa tabir ederim. ne zihnen ne bedenen ne de kalben mıh gibi çakıldığı yerden davranamaz bir türlü; doğduğu gibi ölür.

düzen içinde yiter ve gider.

adaptasyon dünyanın bir numaralı kuralıdır.

“değişmek değil belki ama dönüşmek asıl maharet azizim” dediğim başlıktır.

değişmek zor bir şey değil, en zor değişen birisi bile başına bir travma gelince bambaşka birisine dönüşebilir hemence. kimsenin tanıyamadığı ve her gördüklerinde şaşırdıkları biri olmak.

görmüşsüzündür ecnebi hayat tarzı sürerken birden ismailağa cemaati ile takılmaya başlamış, sarık takıp sakal bırakmış, cübbe giymiş tipleri. insanlar bunlara çok şaşırır ancak çok normaldir böylesi değişimler, sıkça her toplumda karşılaşılabilir.
tersinden örnek vermek de mümkün; çok mazbut bir hayat tarzı yaşarken birden modern hayatın tüm olanaklarından faydalanan biri oluvermek…

ancak dönüşüm azizim; yavaş yavaş, sindire sindire, travmayla değil de kendiliğinden olan, düşüne düşüne gerçekleşen. aha işte bu dünyanın en zor işlerinden birisidir ki, başaran kişi gerçekten rafine ve özel bir kişiliktir.

bu arada dönüşmek zor tamam ama kişi değişmekten bile korkuyorsa, fikirlerini değiştirmekten; yaşamış saymasın kendini.

bir süre sonra kalıplarının içinde sıkışacak ve yalnızlaşacaktır.

durumdan rahatsız olmaya başlayacak ancak istemsizce değişime direnç gösterecektir. büyük ihtimalle bunalıma girecek ve sürekli kendini sorgulayıp suçlayarak mutsuz olacaktır. allah kurtarsındır.

yaşlıdır.