ders çalışmayan çocuğu sanayiye çırak vermekle tehdit etmek

işin kolayına kaçmaktır. bilinçli ebeveyn asla çocuğunu tehdit etmez. anlamaya ve sorunlu davranışlarını uygarca düzeltmeye çabalar. gel de cahil halk kitlelerine anlat hemen oto sanayi. vay anasını. bari bir işe yarasa.

cahil bir ebeveyn sözüdür.

günümüz şartlarında çocuğun geleceğini kurtarmakla eş değer bir tehdit. tamirciler müthiş para kazanıyorlar. çocuk sanayide zor şartlar altında yetişir ama usta olup kendi dükkanını açınca bedenen yorulsa da emeğinin karşılığını fazlasıyla alır.

biz okuduk da ne oldu? yoksulluk sınırının altında, açlık sınırının hemen yanı başında maaş alıyoruz.

sanayide meslek öğrenmek tehdit unsuru değildir zannediyorum.
kuzenimin okulla arası yok, çocuk yalvarıyor beni alın okuldan işe gireyim diye, yok anam yok zorla okula gönderiyorlar. yazıktır

sanayide çırak olmayı kabul etmek, kötü muameleye maruz kalmayı kabul etmek demektir. tabiiki genelleme yapmak istemem ama bu ülkede çocuklara nasıl davranıldığını ziyadesiyle tecrübe etmiş bir anneyim. böyle bir tehditte bulunan aile, aslında çocuğuna "bak evladım, rahatın bozulacak, elindeki imkanları kaybedeceksin, bir adamın seni sürekli itip kaktığı bir ortamda isin, kirin, pisin içinde çalışacaksın" demek istemektedir. yani aslında, "sen bunlara layık değilsin, oku, yeteneklerine uygun bir meslek seç, hayatını kurtar" demektedir. sanayide daha çok para var konusuna gelince; eğitim, sadece para kazanmak için alınmaz. ben hiç kimseyi okumuş/okumamış diye veya mesleğinden dolayı küçümsemem ama bu ülkede girdiğiniz ortamlarda saygı görmenizin yolu, biraz da eğitimli olmaktan geçiyor. bir mahkeme salonunda, karakola düştüğünüzde, bir veli olarak çocuğunuzun okuluna gittiğinizde, ilkokul mezunu veya üniversite mezunu olmanıza bağlı olarak yapılan muamele farklı... öyle insanların gevrek gevrek çıkıp da "okumayın ya biz okuduk da ne oldu, tamirciler daha çok kazanıyor, meslek lisesine git, daha iyi olur vs." sözlerine bakmayın, bunu söyleyenlerin hiçbiri, bir gün bile tamirhanede çalışmamış, kendi çocuğu olsa asla meslek lisesine göndermeyecek olan tipler... en güzel yerlerde otururlar, en iyi paraları kazanırlar ama yine de etrafındakilere böyle bol keseden akıl verirler.. siz onlara bakmayın, okumaktan, eğitimden, ilimden, bilimden yana olun...kimsenin aklıyla değil, kendi aklınızla hareket edin...aileniz böyle bir tehditte bulunuyorsa da, yukarıda anlattığım konulardan dolayı haklılık payı olabileceğini düşünün...

tehdit unsuru değil aslında kimi insana göre bazı arkadaşlarım var keşke liseyi açıktan okuyup sanayide çırak olsaydım diyor yetenekliyse de böyle konulara belki onun için doğru olanı budur diyorum ben de. okumak isteyen insanı sanayiye göndermekle tehdit etmek tabiki kötü bir ebeveynlik. yumurta kapıya dayanınca çocuğun aklına başına getirmek için kullanılır genelde bu nedenle çocuğunda yaptığı yanlışlar vardır bu durumda.

sanayide esnaf lokantası açmasına sebep olacaktır.

her doğacak çocuk zeki ya da başarılı , çalışkan olacak diye bir şey yok. çocuğunun işe yaramaz ve ömür boyu sana maddi olarak yük olabilecegi ihtimalini de göz önünde bulundurmalisin ki zaten bu tarz çocukların ebeveynleri de kalitesizdir o ayrı konu.

çocuğuna en azından başını sokabilecegi bir ev biraz da para miras bırakabilecek bir durumun yoksa üremeyeceksin. bu kadar basit.

sana da o çocuğa da bu ülkeye de yazık.

ne cahilliktir ne de vicdansızlıktır. çocuğa sağlam bir balans ayarıdır

biz anne baba olarak bir boka yaramıyoruz, sana sahip çıkamıyoruz demektir.
biz ebeveynlerin olarak sorumluluktan kaçıp senin geleceğini garanti altına alamıyoruz demektir.
kendi çocuğumuzu elin adamının bağırmasına, küfürlerine terk ediyoruz demektir.
biz sanayide çalışmıyoruz ama sana orayı layık gördük demektir.

ülkede çocuk yaparken kesinlikle bir sınav falan olmalı.
ehliyet de olur. (o da zaten sınavsız olmaz)
bunlar üremesin.

ben lisedeyken babam iflas etti. iflas etti demişken, hani durumumuz iyiydi ama bir anda dara düştük durumu aklınıza gelmesin. zaten yoktu ama artık hiç yoktu. ev kirasını ödeyemeyecek raddeye geldik. hal böyleyken beni yaz tatilinde marmaris’e çalışmaya gönderdiler. o üç ay öyle güzel yontuldum ki sevgili dostlar, öyle güzel yoruldum ki hayatımı beden gücüyle kazanmamın imkansız olduğunu anladım. okula döndüğümde derslere fena asıldım. beni disipline eden tek şey bu oldu. hayatımın en disiplinli iki yılını geçirdim o yaz sayesinde. şayet ben çalışmamış olsaydım bir taşra üniversitesinden iktisat diplomamı almış a101’de kasiyerlik yapıyordum. ha şimdi de çok matah bir iş yamıyorum ama en azından masa başındayım. *

not: tehdit etmek gerçekten çok can sıkıcı bir vaziyet, bunu kesinlikle savunmuyorum ama hayatın kaç bucak olduğunu göstermek lazım.

sanayice çalışan çocuklara eğitim vaad editmiş gibi sevindirir veliyi

konudan biraz sapabilirim, anlatılmak istenen bu olmayabilir ama şu yıllarda sanayide çalışanlar okuyan birçok kesimden daha çok kazanıyor yalnız. hele bir de çocukta araba merakı varsa pek de ceza olmayabilir eskisi gibi. bilemiyorum.

ayrıca sanayi neden sürekli küçümsenir anlamış değilim. birilerinin bu işleri de yapması lazım. kaldı ki araba tamir edebilmek hiç de küçümsenecek bir durum değil. özellikle trafikte aracın bozulup çaresizce bakarken bunu daha çok anlıyorsun.

gözlemlediğim kadarıyla sanayide ki esnafların çoğunun maddi durumu ortanın üstü .memur maaşlarına baktığım zaman büyük bir iyilik gibi duruyor.

konuyu saptırmak gibi olmasın ama ülkede bazı meslekler küçümseniyor, tıpkı sanayi gibi. fakat bir gün o çalışıp didindiğiniz ve nihayet aldığınız güzelim arabanız bozulsa nerede yaptıracağını düşünen yok. gereksizmiş gibi görünen ama gerekli olan bir sürü meslekten birisi sanayi. ha tehdit edilmemeli hiçbir çocuk ona karşıyım fakat bu mesleği küçümseyerek yapılmamalı. "okuma zaten sanayiye veririm seni." "çöpçü olursun bu gidişle." gibisinden cümlelerle insanların mecbur oldukları meslekler küçümseniyor. çocuklara da böyle söylenerek bu mesleklerin gereksiz ve kötü olduğu empoze ediliyor.

bizim ki "alırım bi sandık önüne, içine koyarım boyayı, süngerini, akşama kadar ayakkabı boyarsın" derdi. velhasıl ders çalışmadım. etkisiz bir yöntemdir.