dersleri kötü çocuğu sanayiye vermekle tehdit etmek

bunu çocuğuna yapan kaç tane baba varsa çocuğuna en büyük iyiliği etmiştir. okuyup doktor olan çocuklarda aylık 9bin lira maaşla gece gündüz demeden çalışıyor. kaybettiği lise yılları, sıkıntı çektiği 6 senelik üniversite hayatı, hasta yakınlarından aldığı tehditlerde cabası.

eli yatkınsa eğer büyük iyilik bence. artık memurluğun, okuduğun üniversitenin falan pek anlamı kalmadı

türk aile yapısının mihenk taşı olması gereken.
herkes üniversite mezunu olmalı diye bir nane çıkardılar, apartmandan bozma okullardan parayı bastırıp statü sahibi olan çöp doldu ortalık. keşke küçük yaşta meslek dersi verilse de geleceğinde ne olmak istediğine dair kabaca da olsa fikir sahibi olabilse çocuklar. babalara yüklenen sert mizaç misyonuna da gerek kalmazdı hem böylece, sevgi/önemseme duyguları gelişirdi, muasır medeniyet seviyesine bir tık daha yaklaşılırdı belki.

siz söylemeden kendime batırayım ben iğnemi; evet hayallerde yaşıyor bazı bebeler, maalesef. *

çocuğun hayatı kurtulur.

sanayiye gitmek tehdit değil, aksine garantili bir gelecektir. o çocuk, teorik derslerde debelenmek yerine, orada altın bileziğini takacak, elinin ekmek tutmasını sağlayacak ve somut bir zanaat öğrenecek. yarın öbür gün trafoda elektrik kesilince ya da su tesisatı patlayınca, kurtarıcımız ne profesör ne de plazadaki beyaz yakadır; elindeki anahtarla gelen, "sanayiye verilmekle tehdit edilen" o çocuktur. bu, ceza değil, hayatta kalma becerisini garanti altına almaktır.

tehdide gerek yok. zaten okuyup üniversiteyi de bitirse sanayicilere eleman olacak.

şu zamanda ödüldür

tehditten fiile geçilirse hayırlara vesile olunur

keşke verselerdi ufakken beni hayatım kurtulurdu şimdi kuş kadar maaşa çalış dur vizyon sahibi ebeveynlerdir.