did you know that there's a tunnel under ocean blvd

nasıl ya tanım girilmez diye düşündüren, lana del rey’in bence şah eser niteliğindeki albümü. önceki albümlerindeki dramatik ve nostaljik havanın devamı var ama burada olay tamamen başka bir seviyeye çıkmış bence.

albüm genel olarak ağır, sakin ve fazlasıyla kişisel ilerliyor. biraz da dikkat istiyor ayrıca. detaylı bir şekilde dinlemek gerek. buna rağmen kendini asla zorla dinletmiyor. o kadar akıyor ki dinlerken, bir noktada lana’nın iç dünyasını izliyormuşsun gibi bir his geliyor. albümün isminde de bunu anlayabiliyoruz. yalnızlığı, o melenkolik hali süper işlemiş bence.

a&w albümün en dikkat çeken şarkısı. hem klasik lana baladını hem de o akustik ağırlıklı, kırılgan, kendiyle kavga eden şekli çok iyi görüyoruz.


the grants albümü açar açmaz duygusal bir hava bırakan bu şarkı ile karşılaşıyoruz. sakin ama etkisi bir hayali yüksek.


sweet var. lana'nın kırılganlığını çok net görüyoruz. amaç gösterişten çok duygunun kendisini olduğu gibi bırakmak aslında.


birkaç şarkısı hakkında şöyle bilgi verdim. genel olarak lana del rey ilk kez tamamen ben diyerek konuşuyor ve bunu yaparken de kariyerinin en derli toplu, en tutarlı albümlerinden birini ortaya koyuyor. bize de keyifle dinlemek düşüyor.