dilek özçelik

'görüyorum ki çaresizliği tatmamışsınız hayatınızda' diyerek hepimize çaresizliği anlatan melek insan. ruhun şad olsun dilek abla.

kimse konuşmadı dilek’i, halbuki o da çok güzel bir insandı.

konuşmadı derken, yanlış anlaşılmak istemem, hakkında tivitler atıldı elbette, televizyonda haber de oldu ama aslında kimse dilek’ten bahsetmedi.

neden önemliydi dilek? edirne’de dönemin bakanlarından erdoğan bayraktar’a ulaşıp kanser ilaçlarının temini için yardım istemişti dilek. sadece kendi için değil ilaç bulamayan bütün kanser hastaları içindi dilek’in haykırışı.

bakan ise bir devlet adamında bulunması elzem olan merhamet duygusu ile ve de kendini tanımladığı dünya görüşüne uygun olarak elini cebine atıp dilek’e üç kuruş para vermeye kalktı. dilek onurlu kızdı, kabul etmedi elbette. bakan beyimiz de daha ne yapacağını bilemediğini söyleyerek devletin halkını kurtarmakta ne kadar büyük bir acz içinde olduğunu anlattı bize.

sonra dilek hepimizi isyan ettirmesi gereken o cümleyi kurdu:

“ görüyorum ki çaresizliği tatmamışsınız hayatta”

tabii ki bakan beyimiz tatmamıştı çaresizliği, tatmış olsa o el sadaka vermek için cebine girmezdi.

dilek, ingilizce öğretmeni olacaktı. benim meslektaşım, zümre arkadaşım olacaktı. bakanın ilaçların teminine yardımcı olması dilek’i hayatta tutmayacaktı belki ama en azından insanlık adına bir umut olacaktı içimizde.

peki neden konuşulmadı dedim dilek için? çünkü böyle bir merhametsizlik karşısında dağlar yerinden oynamalıydı, herkes avazı çıktığı kadar bağırmalıydı, elini tutmalıydı herkes dilek’in. olmadı.

benim ülkemde olmaz zaten. dilek “ yalnız ve güzel ülkemin” yalnız ve güzel bir öğretmeni olarak ayrıldı aramızdan.

kalbim hala dilek’le.

tertemiz kalbe sahip bir insandı. asla unutmayacağım seni dilek öğretmen.

şu görüntüyle hafızalara kazınmıştır.

unutmadık, unutmayacağız.
"görüyorum ki çaresizliği tatmamışsınız hayatta."

nasıl unutabiliriz ki...
çoğumuzun sesi olmuştu.
hala geçerlidir '' görüyorum ki çaresizliği tatmamışsınız hayatta ''.
saygı ve rahmetle anıyoruz dilek özçelik öğretmen.

ah benim güzel kardeşim.
her aklıma geldiğinde yüreğim sıkışır.
kulaklarımda çınlar o "hiç çaresizliği tatmamissiniz hayatınızda" sözleri.

güzel kardesim benim, nur içinde yat. mekanın cennet olsun.

o ağlayarak koşuşu var ya hani, işte o sahne hayatım boyunca gördüğüm en üzücü, en yıkıcı, en utanç verici, en mide bulandırıcı olaydı.

insanların eline para sıkıştırmak kolay onlar için ama insanlık, hoşgörü, yardımseverlik, dürüstlük yerleştirmek zor.

dilek bunlara hep sahipti. dilek güzel bir insandı. bu kadına bunu yaşatanların, bir gün, bir yerde başlarına yaşayabilecekleri en büyük acılar gelsin istiyorum.

iyiler erken gidiyor dilek, kötüler baki. iyi uyu.