disciple

god hates us all albümüne ismini veren bir slayer başyapıtı. kerry king'in bütün aptallıklarını görmezden gelmemi sağlamasa da, tartıyı eşitleyecek kadar güzeldir bu parça. "insan" organizmasından neden nefret etmemiz gerektiğini bilal'e anlatır gibi anlatır, son bölümü itibari ile bunu bir de jeff hanneman'ın muazzam riffi ile kafa-göz girerek anlatır. slayer fanlarının kimliği ve hayata bakış açısıdır bu şarkı. hate heals, you should try it sometime, i hate everyone equally ve i reject this fuckin' race gibi vecizeler de bu, "hayata bakış" açısının birer tezahürüdür.*

efsane ötesi bir slayer parçasıdır ve stüdyo versiyonundan çok the henry rollins show'daki canlı performansı ile aklımda yer etmiştir. işte o performans