diskoda aşık veysel çalınca yalandan ciddileşmek

gözlerinde damarlar harita olmuş herifin. az önce dj ekrem diye birinin iğrenç ötesi bir miksinde, kızın göğüslerinden dondurma yiyordu ama birden hooop. üzgün surat. neden ?

"uzun ince bir yoldayım, gidiyorum gündüz gece"

yiyor bunu enteller. hepsi birbirine yapıyor. nazım şiiri okunurken saygı duyma zorunluluğu gibi olmuş.

"değiştir şunu lann mıy mıy söylüyor" diyemiyor kimse. toplumsal hafıza devreye giriyor. aşık veysel süper biri ve ciddi olmalıyız. aslında kimsenin umrunda bile değil.

veysel diye isim mi olur hatta. veysel ne lan. vey-sel.

5 dakika önce cıvıklığın dibine vurduğun kıza sarılıp, duygulanmış gibi yaparak tıngır mıngır saz dinliyorsun. gece için bu şart.

bunlar çok kötü. bıktım ben. koşulsuz sevişelim artık. erkekleri maymun etmeyelim.

bahsedilen mekan sanırım burası.

sırada bunun ‘neşet ertaş’ modeli var. yakında tüm sözlüklerde.