dişlerin yarısını ipana yarısını sıradan macunla fırçalamak

köküne kadar pişman olduğum durum, diş köküne kadar yani. gelin sebebini anlatayım;

her şey daha beyaz bir gülüş istememle başlamıştı. deneme amacıyla üst dişlerimi ipanayla fırçalarken alt dişlerimi de evde hep kullanmış olduğum sıradan macunla fırçalamaya devam ettim. bir süre kullandıktan sonra üst dişlerim göz kamaştırıcı şekilde ışıl ışıl parlamaya başlamıştı. öyle ki güneş gözlüğüyle bakan dayım göz tansiyonu geçirmiş ve acile götürmek zorunda kalmıştık. o günden sonra her şey daha kötüye gitmeye başladı. ne zaman arkadaş ortamında bulunsam ve komik bir muhabbete dahil olsam ben gülmeye başladığım anda herkes gözlerini kısıp yüzünü buruşturmaya başlıyordu. hatta bir keresinde markette alışveriş yaparken yumurtaların indirime girdiğini görüp gülümsediğim sırada bir adam "aaah gözlerim" diye bağırarak kendini yere attı. toplum için artık tehlikeli biri hâline gelmiştim ve insanlar benden kaçmaya başlamıştı. dışlanmak canıma tak etmişti, bir çözüm bulmam gerektiğinin farkındaydım. bir süre ayna karşısında çalıştıktan sonra üst dişlerimi gizleyip sadece alt dişlerimi göstererek gülümsemeyi öğrendim. ama tuhaf giden bir şeyler vardı, sanki gülüşüm ters çevrilmiş gibiydi. ucubeden farksız görünüyordum. artık ne olursa olsun gülmemeye çalışıyordum. bu şekilde birkaç ay gülüşümü saklayabildim. yine bir gün marketteyken olanlar oldu, indirime girmiş avokadoları görünce kendimi tutamadım ve gülümsemeye başladım. yanımdaki çocuk ağlayarak annesinin bacaklarına sarıldı ve " anneciğim anneciğim, bu abi neden üzgün ama gülüyor gibi?" diye sordu korku dolu gözlerle. o günden sonra etrafımda dostum kalmadı ve insan içine çıkamaz hâle geldim. oysa her şey çok masum bir istekle, güzel bir gülüşe sahip olma arzusuyla başlamıştı. gülüşünüzü ve dişlerinizi sevin.

sıradan macunla fırçaladığınız tarafa sakın çekiç vurmayın yamuluyor.