dizilerdeki şiir okuma furyası

hangi diziyi açsak nazım'lar atilla'lar edip'ler havada uçuyor. herkes şiir okuyor ne hikmetse.

bayık ağlama sahneleriyle, gıy gıy keman sesi eşliğinde; popüler şairlerin popüler şiirlerini okuma akımı.

hiç samimi değil.
"göğe bakalım" demek kolay "sen türkiye gibi aydınlık ve güzelsin" de bi kere de arkadaşım.

ayrıca neden her şiiri böyle ağlak bir fon eşliğinde okuyorlar?
şiir demek ağlaklık demek mi?
"bırak beni haykırayım, susarsam sen mâtem et!" demek için ağlaklık mı gerekiyor?

edebiyat, dil, incelik dizi senaryolarına düşecek kadar ucuz değil

bunun karşılaştığım tek güzel örneği yedi güzel adam dizisiydi. orada da zaten şair adamların kendi hayatları konu edildiği için doğal olarak kendi şiirleri canlandıran oyuncu tarafından okunuyordu.

erdem bayazıt rolündeki uraz kaygılaroğlu bu konuda çok başarılıydı.

(bkz: poyraz karayel)