doğruya doğru yanlışa yanlış diyememek

türkiye’nin en büyük sorunu budur. ne zaman kendimizden olanıda eleştirirsek, o zaman her şey güzel olacak.

haksızlığa ses çıkarmayan dilsiz şeytandır

doğruya yanlış, yanlışa doğru diyenlerden daha vahim durumda olan insanların yaptığı harekettir. bir fikrin olsun, o fikrin de arkasında dur be. yoksa senin bireyselliğinin ne önemi kalıyor.

diyebilmek kesinlikle erdemdir. lakin her zaman denmez. elbet susmak zorunda kalacağınız bir an olacaktır.

objektif bakamamaktır.
türk toplumunun bir özelliğidir.
herkesin kendi fikri en doğrudur diğerleri tü kakadır.
(bkz: türkiye'nin gelişememe sebepleri)

hayır demeyi bilmiyoruz ki.

özenti ve yapmacık akan tiplerin genel durumudur.

karakterim slaym jeli demek.

bu seçim müziği iyimiş ya sjsjj.

ülkemizin hastalığını buldum işte. işimize geleni söylüyoruz her zaman. hiçbir zaman doğruyu söylemek işimize gelmez çünkü.

çok yüzlülerin barındığı plaza hayatında sıkça yaşanan davranışlar.

eminsen bas butona, hiç korkma. doğruysa doğru, yanlışsa yanlış. uzatmaya gerek yok.

ben çocukluğumdan beri babamın; ‘doğruya doğru, yanlışa yanlış’ diyeceksin nasihatlarıyla büyüdüm. ne olursa olsun kimseden korkmamayı ve hakkımı hakkım olduğu gibi savunabilmeyi babamdan öğrendim. ‘ne olursa olsun karşındaki kim olursa olsun hep doğruyu söyleyeceksin’ derdi babam ki hâlâ da öyle. akşamları eve geldiğinde beni yanına oturtup bugün neler oldu anlat bakalım derdi hep. ben de her şeyi olduğu gibi anlatırdım. annem ve abimler ispiyoncu derdi bana ama babam hep aferin diyordu. belki insanların bana patavatsız demesi de bu yüzdendir. benim için her doğru her yerde söylenir, her yanlış da.

bugün hepiniz maşallah doğrucu davut kesilmişsiniz, sizi bilmesek inanacağız.*