domateslerin aşırı lezzetsiz olması

neyin tadı var ki? dedirtiyor.

sadece domates olsa iyi diyeceğim ama kötü. domates mühim çünkü.
karpuzlar da çok bozdu.
keza patlıcanlar bulaşık yıkanacak derecede sünger ve biberler eskisi kadar acıtmıyor.

yaşlı, kahvede vakit öldüren emekli amca muhabbeti gibi olacak ama eskiden domateslerin kokusu 50 metreden gelirdi. hele bu domatesi ağza attığınızdaki pütür pütür rezil his hiçbir domateste yoktu.

domestosların aşırı lezzetsiz olması diye okudum. domestic hıyar psikolojimi bozdu herhalde.

pembe domatesler güzel.

arada lezzetli olanları hala bulunabildiği için domatesin değil de salatalığın hiç tadı yok bence.
bütün bir yaz boyunca şöyle azıcık da olsa güzel bir salatalık bulamadım hepsinin tadı yenmiş ve sindirilmiiş gibiydi.

lezzetli olanlar da organik olarak aşırı pahalıya satılıyor. bir de arasıra alınan tohumlarda da bir gariplik oluyor. mesela babam normal domates tohumu alıp ekti, ama domatesler cherry büyüklüğünde. ama cherry degil.

(bkz: hibrit tohum)

ben bunu portakallar için söylemiştim domatesler gerçekten kötü kokuyor artık ve çok yapay bi tat alıyorum meh, tatsız.

market domatesleri icin soyleyebilecegim yargidir. gercekten affedersiniz, esek eti gibi oluyorlar. pazar domatesleri genelde cok lezzetli oluyor.

ıyi domatesleri ihraç edip ihractan dönenleri pazarlara koydukları için. ülkede ciddi zenginlik içinde yaşayan bir kesim var ve bütün olay onların mutluluğunu istikrarlı biçimde sağlamak kimse bizi düşünmüyor. bunu her davranışta görmek mümkün.

bir domates uzmanı olarak domatesin tipinden tadını anlarım efendiler. evet böyle bi yeteneğim vardır ayıptır söylemesi.
tatsız domatesler şişkin değildir, küçüktürler.
tatlı domates ise suyla, güneşle, toprağın aşkıyla beslenir, içine çeker tüm nimetleri.
dokunduğunuz zaman yumuşak bir yapısı vardır. domates zaten öyle değil midir ahahah diyenler gelmeden şöyle toplayalım o zaman: ne cıvık bir yumuşaklık ne de kaya gibi sertlik, ortada bir şey.
son olarak da güzel bir parlaklığı vardır tadı yerinde olan domateslerin.
elinizde ışıl ışıl parıldar. "beni ye insann benii yemelisinn bak rengime." diye konuşur adeta.

tüm bu anlattıklarıma dikkat kesilip seçerek alırsanız domateslerinizi pek sorun yaşamazsanız.

diğer ve en önemli sorun olan doğal dengeyi bozmuş olmamızın getirisiyle toprağın eski verimliliğini ve besleyiciliğini düşürmüş olmasıdır.
bu da pek sevgili domateslerimizin tat kalitesini maalesef ki düşürüyor.

tek sorunumuz tat olsun artık efendiler. yakında ürün bulamayacak hala geleceğiz bakalım o zaman ne halt edeceğiz bilmiyorum.

kokulu domateslerin nesli hemen hemen kalmadı. bazı tarlalarda ata tohumundan üretim yapanlar da oluyor ama toprağın yapısı da değişti. günümüzde satılan domatesler de plastik oyuncak görünümü almış. küçük çocuklara meyveleri öğretmek için oyuncakçıların sattığı meyve şekilli oyuncaklar gibi. zaman ve insan faktörü, pek çok şeyin değişimine sebep oldu. burada da yitip giden, uçan kaçan güzelliklerin ardından böyle geçmişe dair nostaljik hatıralar yazmak bize düşüyor.

kışın domates yemek zaten akıl işi değil ama yaz domatesinin bile tadı yok artık. he kışın yemiyor muyuz, maalesef yiyoruz. içtiğimiz su bile şüpheli artık.

ah ah bir domates hastası insan için en sevmediğim durumlardan. çok değil bi üç beş sene önce salçalık domatesler en azından kıpkırmızı olur, mis gibi kokardı. iki senedir saman gibi, sos yapmak şöyle dursun!
kışın hadi daha tatlı olur diye minik domatesler alırdık şimdi yazın bile tatsız, tuzsuz. hasret kaldım mis kokulu domatese

ve de aşırı pahalı. geçen gün en dandiğinden 1 domatese 4 tl verdim.

yerken salatalık sesi çıkartan domatesler var artık, elma tadı olmayan elma gibi.
nerde o eski bayramlar tadında bir tanım girmek istemezdim ama cidden artık domateslerin tadı yok , kokusu yok , rengi yok.
bir tek pembe domatesler yenebilecek kıvamda.

kış vakti yenen domates için doğru olmakla birlikte doğru zamanda ve bakacağınız yeri bildiğiniz takdirde o eski kokusu ve tadı yerinde domatesleri hala bulabilirsiniz.

ankara'da yaşıyorum. ağustos, eylül gibi ayaş ilçesine gidip tarladan kendim topluyorum. eski ayaş domatesi tohumu hemen hemen yok olmuş ama hala güzel yerli tohumdan üretilmiş domates bulmak hala mümkün. ayrıca geçen sene bana orijinal ayaş domatesi tohumu diye verdikleri tohumları ekip sonuçlarına bakacağım.

sadece domates değil bir çok sebze ve meyve için de geçerli bir durumdur.

domatesin sebze değil de meyve olduğunu öğrendiğimden beri zaten pek ısınamadım kendisine o yüzden takılsın kafasına göre. lezzetli ya da değil. bizim yediğimizin içtiğimizin tadı mı kaldı be kardeşlerim? ölmeyi bekliyoz işde.

mevsiminde yemediğimizden ve hormonlu olduğundan dolayı bu durum tadına da yansımıştır.