felsefenin aşırı gereksiz bir şey olması

çok sıkıcı olmasından kaynaklanır...

kadın bulmaktan başka bir işe yaradığını görmedim.

kredi kartı olmuş 1700, oturup benliğimizin varoluş nedenini falan düşünmek çok saçma ya.

ortaçağda yapacak bir şey yok. incir ağacının gölgesini gören niye böyle tırt hayatımız var diye düşünmüş, felsefe çıkmış. şu ara gereksiz.

gül desenli külotluçorap daha iyi.

katılmadığım görüştür. insanı diğer canlılardan ayıran olgu düşünebilme yetisi olduğundan, felsefe insan hayatının olmazsa olmazıdır.

felsefik düşüncelere dalsa beyin kaslarının yorulup spazm geçireceğini bilen insanlar için boş gelen, zihnini kullanmayı öğrenmiş insanlar açısından ise çok basit ve yeni yönler keşfetmesini sağlayan olaya boş demek tam olarak başta söylediğim konu yüzündendir.

felsefe olmasaydı şuan temel bilimler namına bişey olabileceğini sanmıyorum. ınsan varoluşunu ve yaşadığı gezegene ilişkin merakını gidermeye çalışmasaydı hala taş devrinde olurduk

bütün bilim dallarını besleyen bir şey olmasından dolayı, yanlış nitelendirilen alan.

şu an var olan bütün bilim dalları felsefenin soruları ile ortaya çıkmıştır. tümdengelim ve tümevarım yöntemleri bilimi geliştirmiştir.
en basit örnekle;
* neden varız? nasıl var oluyoruz?
- biyoloji-antropoloji-anatomi...
* var olduğumuz dünyaya etkimiz nedir? dünyanın bize etkisi nedir?
- fizik, kimya...

soru sorma işi felsefenindir. gerisini diğer bilimler getirir. bunun bir de psikoloji kolu var ki oraya girmek bile istemiyorum.

sürekli belirli kavramlardan bahsettiği için biraz sıkıcıdır.
(bkz: tanrı ve din'in varlığının sorgusı)
(bkz: eski filozofların biyografisi)
(bkz: ampirik felsefe)
falan filan..

kısaca özetleyelim...
felsefenin güzel yanı herkese kendi bilinç koşullarına göre rahatça düşünme ve tartışma olanağı tanıyor olmasıdır. felsefe kimsenin tekelinde değildir, yeter ki gelişigüzel üretilmesin. felsefenin alanına girdiğimizde demokratik bakış açısının belirleyici olduğu bir alana girmiş oluruz. felsefeye dıştan bakanlar ya da daha doğrusu felsefe bilincine ulaşma gereği duymadan felsefe yapmaya kalkanlar daha çok bir yandaşlık hevesiyle davranırlar, onunla da kalmaz kendileri gibi düşünmeyenleri yok saymaya kalkarlar. ayrıca onlar en aykırı görünen bir düşüncede bile bizim iyi düşünmemizi sağlayacak ögelerin bulunduğunu görmek istemezler.
insan gerçeği ancak bu çelişkili bütünsellikte doğru olarak anlaşılabilir. bilinç yetmezliği çekenler kendilerinin çok doğru, başkalarının çok yanlış düşündüğü inancıyla felsefeyi cehenneme çevirebilirler. felsefede hoşgörü bir öngörme konusu olmaktan çok zorunlu bir koşuldur. felsefede zorbalık yasadışıdır.

çok yanlış bilgi.
(bkz: mandıra filozofu)

diye bağırdı sığır adam

felsefe; akıl ve mantığın öncülüğünde yaşamı, evreni, kendimizi hatta akıl ve mantığı anlama sanatıdır. felsefe, “varlığın özü nedir?” sorusuna aklı kullanarak somut bir cevap verilmesiyle başlamış ve böylece dogmaların hakimiyetini azaltmaya başlamıştır, zaten bilimler de bu sayede ortaya çıkmıştır. avrupalıları orta çağdaki kilise baskısından kurtaran da felsefik düşüncedir. felsefik düşünmeyen bir insan; düşünemeyen bir hayvandan veya kendisine buyrulanı yapan bir köleden farksızdır.

ve sen başlığı açan yazar arkadaş, engellediğim 2. yazar oldun.

bütün bilimlerin felsefeden ayrıldığını bilmeyen, felsefenin bilim olmadığını zanneden yazar beyanı.

düşünmekten nefret eden, kafasının içindekini sadece yük olarak taşıyanlar için geçerli olan tespittir.

felsefenin gereksiz bir şey olduğu üzerine düşündüysen eğer ve mantıklı bir sonuca varmaya çalıştıysan sen de felsefe yapmış oluyorsun.

hayatında sorgulama nedir bilmeyenlerin gereksiz görmesi çok normaldir

kendimizi ve doğayı tanımak için…
duyguları, düşünceyi ve eylemi uzlaştırmak için.
kendi başına düşünmek ve özgürce karar verebilmek için.
bireysel ve toplumsal yaşamı uyumlaştırmak için.
bilgileri biriktirmek yerine, tecrübeleri herkesin iyiliği adına kullanmak için.
bencilliğe karşı cömertliği anlamak ve yaşamak için.felsefe gereklidir.

düşünmek ne kadar gereksizse felsefe de o kadar gereksizdir.

insanlar 2 şekilde bilgiye ulaşmışladır;

1- akli bilgi: düşünerek, muhakeme ederek, deneyerek bilgiye ulaşma.

2- nakli bilgi: birileri tarafından "biz zaten senin yerine herşeyi düşündük, sen hiç kafa yorma, doğrusu bu" denilerek insanın kafasına sokulan bilgi.

akli bilgiye avrupa milattan önce başta antik yunanda felsefe ile ulaşıyordu. daha sonra isa'yı çarmıha geren roma imparatorluğu "yahu biz paganlığ inanıyoruz ama bu hıristıyanlık sanki hükmettiğimiz toplumu daha güzel uyutacak bir öğretiye benziyor" diyerek kafalarına göre bir incil oluşturup halka yedirdiler. devlet yönetiminin gözden kaçırdığı şey ise, insanları öteki dünya, cennet vaadleri ile çok güzel uyutturlarken alttan alta ruhban sınıfının otoriteye ortak olmasıydı. zamanla kilise krallar kadar güçlü konuma geldi. halk zaten felsefe yerine incil öğretileri ile doğup büyüdüğü için sorgulama, düşünme ve muhakeme yeteneğini kaybetmişti. kilise bu kadın cadı dediğinde hiç sorgulamadan canlı canlı yakıyordu.

aynı dönemlerde ise islam dinin egemen olduğu topraklarda nakli bilgi yerine akli bilgiyi benimseyen ibni sina, biruni, harezmi vb. biliminsanları sayesinde altın dönem yaşanıyordu. hallac-ı mansur, farabi, ibn rüşd, sühreverdi gibi islam filozofları sayesinde antik mısır ve yunan felsefesi daha ileri bir seviyeye taşındı. avrupa ortaçağ karanlığına yuvarlanırken ortadoğu bilim ve kültürde büyük sıçramalar yaşadı.

avrupa yaşadığı büyük acılar sayesinde nakli bilginin zararlarını anlayıp rönesans ile akli bilgiye yöneldi. laiklik ve sekülerizmin önemini canlı canlı yanarak öğrendi. yukarıda saydığım islam filozoflarının kitaplarını kendi dillerine çevirdi ve matbaa yardımıyla avrupa halklarının okumasını ve bu sayede aklını kullanmasını sağladı. sanayi ve kültür devrimini gerçekleştirdi.

petrolün önemi ortaya çıkınca islam topraklarına göz dikerek buralardaki toplum ve dini liderleri etkileri altına alarak akli bilgi yerine kendi harmanladıkları ve ılımlı islam dedikleri nakli bilgiyi sömürü aracı olarak kullanmaya başladılar.

burada yaşayan insanlar gerçeklerden o kadar uzaklaştılar ki, okumuş denilen genç kesimi bile ""felsefenin aşırı gereksiz bir şey olması " şeklinde başlıklar açar oldu.

felsefe, insan eylemlerinin en yücesidir. dikkat: "insan" eylemi diyorum. tabii ki bu sınırın dışında kalanlara gereksizdir.

felsefenin avama inmemesi ve elitin elinde kalması gerektiğini savunan deleuze'e bir kere daha katılmamı sağlayan başlık.

bilimin temelini oluşturan bilgiler bütünü gereksiz mi dedi biri ...