dünyada sadece sen kalsan yine seni severdim

ilk bakışta çok romantik bir söz gibi görünüyor ama işin aslı bu değil.

dünyada sadece bahsettiğimiz kişi kalırsa zaten başka sevecek kimsemiz olmadığı için mecburen onu sevmek durumundayız.

bu durumda bu bir iltifat olmaktan çıkıp, karşıdaki insanı boş vakit değerlendirme aparatına çeviriyor.

birisi size böyle bir iltifatta bulunursa düşmeyin, mantıklı düşünün.

hadi selametle.

böyle bir iltifat mı varmış? neler öğreniyoruz.

bırak bu boş işleri cevabını yapıştırmak gerekir..
zaten cümle baştan sona saçma da..
yeniden dünyaya gelsem yine seni sevmek isterdim, seninle olmak isterdim ile bağdaştırmak istiyorum ben bu gereksiz cümleyi..

kaç milyar insan içinde aynı derecede sevebileceğimiz bilmem kaç milyon kadın/erkek vardır...

tamam bu milyon insan sayısı öyle 100 150 milyon olmayabilir..
ama ben eminim ki koskoca dünyada bir kaç milyon kadını çok fazla sevebilirdim..
sevilmek bizi tek kılmıyor aslında.. bizi özel olduğumuza inandırıyor...
gerçekleri bilip öyle sevip sevilmek lazım...
ve kimseyi de büyütmemek lazım. çünkü kimse tek değildir. vazgeçilmez, emsalsiz vb...
kimseyi yüceltmeye gerek yoktur. kimseyi büyütmeye gerek yoktur.

mantık dışı bir söz olduğu zaten aşikar. iltifat etmeyi bilmeyen birisinin söylediği kesin.

en azından dünyada sadece sen ve ben kalsak bile sana bakmam demiyor. bu da bir şeydir. hala şansınız var demektir.

en kolayı bu zaten. iki kişi kalmışsınız mecbur birbirinizi seveceksiniz. önemli olan koca memlekette birbirini bulmak. iki balığı koy fanusa ikinci gün sevgili olurlar ama bakalım okyanusta birbirlerini bulabiliyorlar mı? yoo. bazı şeyler mecburiyetten olur.

enkaz altındaki yaşam(lar) geldi aklıma yine, çok özür dilerim...

seven insanlar, ne güzel ifadeler kullanmıştır değil mi birbirlerine, kurtarılmayı beklerken geçen o sürede...
yıllarca söylenmemiş şeyler, hep içte tutulmuş...
hayatta kalabilmek için, güç vermek istersin ya karşındakine... bunun en güzel yolu, o'na olan sevgini ifade etmektir!
ve bu, doğal bir reflekstir... kendiliğinden gelişir..

bu tarz konularda pek iyi olmasan da, yine de söylemek istersin..
başlıkta geçen ifade de, sanki öyle bir anda, son derece samimi bir şekilde ağızdan dökülüvermiş gibi...
teorisine hiç girmeden, pratikte anlatılana baksak aslında, bir titanic filmi var ortada yaşanan...
belki yani, kim bilir?

hayatı yaşarken, senaryoyu vermiyorlar eline...
her şey spontane gerçekleşiyor.. ha, insanız tabii.. beyin bedava!
atıyoruz bir şeyler kıyıya köşeye, bir kenara da...
duygular girince devreye, işler de karışıyor bir anda...
bir tarafta anlatmak istenenler, bir tarafta ise ağızdan dökülenler...
bilanço her zaman tutmuyor ne yazık ki.. teoride en azından öyle oluyor...

şimdi bir de ''yazışma'' yoluyla iletişim kurma eklendi bu denkleme.. işler iyice karışmaya başladı...
bir şey yazıyorsun;
''sen burada ne demek istedin?''
''niye öyle yazdın?''

normalde yüzüne söylesen o yazdıklarını, seni gayet iyi anlayacak aslında...
işin içine yazı girince, bi ruh kayboldu sanki.. teoriye odaklanıp, tematik bakmaya başladık ikili ilişkilere...

''dünyada sadece sen kalsan yine seni severdim''
şöyle bir anda denmiş olabilir mi?
''hayatım... günlerdir şurada enkaz altında, baş başa kurtarılmayı bekliyoruz... sıkıldın mı benden? şimdi sen, buradan kurtulursak, boşarsın da beni?''
''olur mu hiç öyle şey? bırak burada sıkıştığımız alanı, dünya yıkılsa ve o dünyada sadece sen kalsan, yine seni severdim.. hiç panik yapmaz, yine seninle bir hayat geçirirdim.''