dünyanın acı gerçekleri

iyilerin başına kötü şeyler gelmesi.
kötülerin başına iyi şeyler gelmesi.

en çok da ilki acıtır.

hayatini idame ettirebilmek icin para kazanmak zorunda olmak.ve sonradan sadece bu kadarla bitmediğini ve paranin bir sosyal statü göstergesi olduğunu öğrenmek.

bazılarının hayatının gırgır şamata geçerken bazılarının zorluklarla, stresle, üzüntülerle geçmesi. ve bunun sebebinin doğduğumuz ülke olması.
ben de isterdim mesela kanada'da yaşamayı. o zaman hiçbir şeyi takmaz, akşama kadar laylaylom yaşardım tabi. hayattaki tek derdim hobilerim olurdu mesela, yarın nereyi gezeceğiz olurdu, ne bileyim bilmem ne vakfında ne iş yapacağız falan diye düşünürdüm en fazla.

al işte en acı dünya gerçeklerinden biri.

dünyada sahip olduğunuzu sandığınız hiç bir şeyin sizin olmayışı. malınız, sevgiliniz , arkadaslarınız ve hatta düşmanlarınız. bu yüzden sevdiğinizin kıymetini bilin çünkü hayat zamanı geldiğinde acımadan onu sizden alacaktır. malınızın kıymetini bilin elinizin altından her an kayıp gidebilir. hatta sahip olduğunuz herşey uzun bir yaşam boyu sizle gelmeye devam bile edecek olsa. öldüğünüzde hiç birşeyi yanınızda götüremeyeceksiniz bedeniniz bile sizden geride kalacak . sadece ruhunuz ve düşünceleriniz sizinle gelecek bunu aklınızdan çıkartmayın.

hepimiz ölecek yaştayız.

yapayalnız olduğunuz gerçeğidir. ne yaparsanız yapın, bütün düşünceleriniz, hissettikleriniz ve imgelemleriniz yalnızca size ait olacak. paylaştığınızı zannetiğiniz her şeyi aslında kendi aynanızda göreceksiniz. okuduğunuz şeyler ve yaşadığınız tecrübeler yalnızca bir boyutun tezahürleri olarak size temas edecek. ne yaparsanız yapın, aşamayacağınız dağların gölgesinde soluklanacaksınız. birileri ölürken hayatta kalacak ve onlara üzüleceksiniz. sanki ölmeyecekmiş gibi yaşayıp duracaksınız, hedonizm bağımlılığınızı had safhalara çıkarıp, hafızanızı yitireceksiniz. işte size dünyanın gerçeği, tüm yolculuk kendinizden yine kendinize olacak!

bir gün tek başına kalacaksın.

dünya adil bir yer değil, iyiler var, kötüler var. belki en üzücüsü de bunların varolmasının zaruri oluşu. aksi halde bu ölümlü dünya yaşamının ne anlamı kalırdı? her insan için yaşam bir sınavdır, yaşadığı çevreye, genetik avantaj ve dezavantajları, ailesi, eğitimi, imkanları ve yaşanan dünyanın gerçekliğinde olabileceğinin en iyisi olup hayatını kendi için anlamlı kılmalıdır. dünya ne yazık ki böyle bir yer iken üstüne hayatı anlamlı, verimli yaşamak gerek... en üzücü taraf da başta belirttiğim gibi dünyanın böyle kötü bir yer olması gerekliliği...