dünyaya çocuk getirip çocuk için mücadele eden tip

durduk yere, hiç gereksiz yorgunluklara talip olan tiptir.

çok büyük bir amaca hizmet ettiklerini düşünürler sonra da geçim sıkıntısı derdine düşerler. hayata başka nasıl anlam katabiliriz ki diye düşünüp kendilerini helak ederler..

onlara göre,
çocuklar için azim ve kararlılıkla hiç yorulmaksızın, usanmadan çalışmak gerekir.
bir bakıma kendilerini seve seve feda ederler.

çok şükür,elhamdülillah.

oy oy.

anne baba olmayan bilmez.

karşılığı gerçek mutluluk olan tek şey evlattır.

kardeş sen yetiştirme yurdunda mı büyüdün?

benim.

doğduğu gün hayatımın rotası değişti. daha küçükken boşandık, boşanma esnasında tek derdim, oğlumla olan ilişkimin zedelenmemesiydi, uzun zamanlar görmemin engellenmesine rağmen uğraştım. işimden bile feragat ettim, hafta sonlarımı ayırdım ona. eğitimidir, sağlığıdır her konuda her şeyini üstlendim. normal şartlarda haklı olarak ters olabileceğim kadına, oğlumun annesi olduğu için ses etmedim, iki arkadaş olarak kaldık.

farklı şehirlerde olsak da, onun için önemli olacak tüm günlerinde yanında oldum. gün oldu, hastanede başında bekledim, gün oldu beraber o sevmediğim minecraft oyununu oynadım, gün oldu motorun arkasına bindi, tatile çıktık, kamp attık. ona hep dedim, ne önünde olur yolunu keserim, ne arkandayım der sana yük olurum. ama hayatın boyunca sen istediğin sürece her daim yanında olurum.

şu an 15 yaşında, ayak numarası benden büyük, boyu benimle aynı. yaz ayları işi bir kenara atıp, ona ayırıyorum, baba - oğul takılıyoruz, gizlimiz saklımız yok. bu seneye kadar sürekli benden öğrenen oğlum, artık bana bazı konularda öğreten bir kimliğe sahip. bilmediğim d&d, graffiti vb kültürleri öğretiyor bana, ben de ona kendi bildiklerimi aktarmaya devam ediyorum. bu sene artık sağ kolum olmaya başladı.

hayat ne getirir bilinmez elbette, ama onca yorgunluğa, sıkıntıya rağmen, bir kez bile pişman olmadım, olmam da.

hayatım boyunca yapabileceğim fedakarlıkların limitine vardığımı hissediyorum. artık hiç kimse için bir şey yapmak istemiyorum. ciddi anlamda aşırı porsiyon insana maruz kaldım. zehirlendim. daha fazlasına gücüm ve hevesim yok.

herhangi bir kişiyle 1-2 günden fazlası beni bunaltıyor. insan çekemiyorum. kadınların güzelliği bile artık beni çekmiyor. sonuç olarak şeyimin keyfi için bile harekete geçip, sosyal ilişki tesisi hevesim yok.

çocuk yapmadığıma çok memnunum dolayısıyla. cidden çok zor iş. olanlara kolaylık diliyorum.

insan dediğin bitmek bilmeyen soru ve isteklerden oluşan bir varlık. içinde de bir düş. benim daha fazlasına katlanacak sabrım yok. kalmadı. kendime kadar var. insanlarla hiçbir şekilde ortak bir nokta bulamıyorum. hiçbir şekilde hayatım boyunca uzlaşma yetisine sahip olamadım. yapamadım. dik kafamı törpüleyemedim, törpüleyemediler, törpüleyemedik. neden böyle bir insanım hiç bilmiyorum. genetik olsa gerek. babaannem de öyleydi mesela, amcam da. ve evet, yetiştirme yurdunda büyüdüm.

yaşlandım ve bitti. bu kadar.

içinde insan sevgisi kalmayan yazar beyanıdır.

yapıp yapıp sokağa mı atalım başkaları gibi sizin derdiniz ne lan.

şu hayatta bir şey için mücadele vereceksen o da ailen olmalı, böyle tamamen hayatı balkondan yaşayıp abuk sabuk fikir sıçmanız çok sevimli.

besleyip büyütüp bi de torun getirten tipler de var ah ahh.. eğitilmeziz biz.

kimseye zararı olmayan tiptir, sağlıkla büyütsün yetiştirsin. istemeyen zaten yapmaz, isteyene de karışmak kimin haddine?