durduk yere allah diyen dedeler ve neneler

bazen bir otobüs durağında bazense oturduğunuz parkta görürsünüz. hiçbir sebep yokken durduk yere derin bir şekilde iç çekerek allah derler.

hayattan çok sıkıldıkları için mesaj yolluyorlardır.
"gel beni al"

durduk yere değil o.. yaklastiklarini hissettikleri için.

tamamen gö*z korkusu...*

ispanyol olsa "el senyor" derdi. yaşlı bir ispanyol teyze ile bir öğle yemeğinde tanıştık, durup durup "el señor" deyip duruyor, kime diyor diye anlamaya çalışıyorum, neyse biri allah dediğini açıkladı da anlam kazandı vaziyet.

son hafta sınava çalışıyor işte.

dede ve neneyim.

güncelleme geliyor herhalde.

“kendi çapında” bir başka bireyin edinilmiş alışkanlığı ile dalga geçenlerden daha saygı duyulası bireylerdir.

elbette size çürük, sinek larvası yuvası olmuş domates ve pörsümüş biber verdikleri halde “leziz bir menemen” yapmanızı isteseler; elinizdeki bu malzemelerle imkansız olur.

anlama ve empati geliştirmeyi henüz öğrenmemiş gençler; durumsallıktan komedi çıkarmaya çalışmaları, bu “esprilerin” içerisinde de zekice tespitleri ekleyerek milenyum nasreddin hocası oldukları sanmaları olağan.

nefes aldığımız gezegeni ve insanları keşfettikçe, farklı kültürlere sahip bireylerin dışa vurumlarını da öğrenebiliyoruz. yukarıda bir yazar “el senior” duyduğunu belirtmiş. bu örnek gibi dünya coğrafyasının farklı yerlerinde bu “iç çekmeler” farklı kültürlere sahip birbirinden habersiz insanlarda ortak davranış biçimi olmuştur. “bağzı” insanlara “bağzı” şeyleri anlatmak gereksiz. bu davranışın kökenine inip jung abinin kolektif bilinçdışı’ndan bahsetmek isterim ama zaten buraya kadar bile çok az insan okudu ve okuduklarını anladı.
konuyla ilgisi yok ama serbest çağrışım:
laissez faire laissez passer

şuan nene olduğumu öğrendim

genelde istemedikleri bir durum olduğunda yada kendilerine göre gıcık bir tip gördüklerinde bu şekilde iç geçirirler.