durup dururken gelen boşluk hissi

böyle boşlukta süzülüyormuş gibiyim,ne amacım var ne başka bir şeyim.

aslında durup dururken değil de neyse çok uzun meseleler bunlar

hayatın insanlara çektiği sen kendini ne zannediyorsun haraketidir.

bazen iyidir. durmanın bir işe yaradığının göstergesidir belki de.

ya durup dururken gelmeyip sürekli bizimleyse, böyle bir durum yaşayıp bu boşluk hissini azaltabilen ya da yok edebilenler var mı?

güzel bir şey bence, yeniden dizayn imkanı verir. eski garabetlerden kurtulup yeniden rota çizebilmen için..

hayat bir yoldur klişesine girmek istemiyorum fakat enteresan biçimde öyle. nasıl mı, bahsedeyim;
yola çıktın, upuzun bir yol diyelim. rüzgar şiddetli, manzara güzel. sonra bi bakıyorsun rüzgar yok, manzara da yok. geçmişsin. geçtin çünkü ilerledin. bir etkensin artık.
bir de durduğunu düşün. rüzgar şiddetli, bitmek bilmiyor. manzaran da yok diyelim. öyle bomboş. bazen rüzgar diniyor, güneş açıyor. bazen yağmur yağıyor bazen kar. manzaran yok ama bomboş görüntü. rüzgarın geçmesini beklersin. yağmurun, karın dinmesini beklersin. manzaran hep bomboş olacak ama. artık edilgensin.
boşluğa denk gelmiş olabilirsin, ilerlemeye devam et, ileride değişecek.
fakat durmaya devam edersen, değişse bile senin hızına bağlı bir değişim olmayacak. o boşluk sana gelecek.
yola çık, hareket et. boşluğu hızlı geçersin.
yerinde durursan boşluk senden geçer. o da onun hızına bağlı.
anladın mevzuyu