düşünen konuşan bir varlık olup gene de arkadaş edinememek

gayet düşünen çok hoş bir karşı cinsle karşılaştım bunu hiç etmeyeyim diye sevgili olamıyorum, malum düşünmek çok pahalı ekonomi bitik ot olarak yaşıyoruz filan

düşünüp konuşmak varlığın özsel niteliğidir. arkadaş edinmek ise varlığın toplumsal eylemidir. özsel nitelik, toplumsal eylemin zorunluluğu değildir; hatta çoğu kez çatışma sebebidir. çok da şey etmemek lazım.

korkuyordur belki. ya da çevresinde arkadaş olabilecek kimse yoktur. yani etrafında sürekli sadece çıkarları için iletişime giren kimseler varsa, bir kişi karşısındaki insana nasıl güvenip arkadaş olabilir ki? ya da tam tersi o kişi, sürekli çıkarları peşinde koşarsa karşısındaki insanlar o kişiye nasıl güvenip onunla arkadaş olabilir ki? eğer bir kişi bencilse, ya da etrafındaki insanlar bencilse arkadaşlık ortamından bahsedilemez, ya da sen arkadaş olduğunu sanırsın o aslında sadece çıkarı için seninle arkadaş gibi görünüyordur. insanların neler yaşadığını bilemeyiz öyle değil mi?

iki yanın da ilk adımı karşı taraftan beklemesi hali. paradoksal bir durum yok. ego ve endişe olgusu ile ilgili. seviyorsan git konuş bence.

arkadaş edinmek kolay ancak kafaların uyuşması gerekiyor bu arkadaşlığın devam etmesi için. bu aralar herkesten sıkıldığım için arkadaşlıklara tahammül edemiyorum. ya hiç benzer kafada bir insan bulamıyorum ya da ben çok tahammülsüzüm.