ebeveyn kavgasını izleyen çocuk

haklılığını hayvan gibi güderken karşıdan bakan, bu güdüyü, bu kaosu anlamlandıramayan, korkudan ağlayan çocuğun gelecekteki ruhuna o anda ekilen travmatik durumdur.
bunun üstüne allah yetişkinlerin belasını versin diyebiliriz.

gelecekte ciddi travmatik sorunlar yaşayacak kişidir.

birde haklı olan taraf sırf zayıf diye eziliyorsa ve haksız duruma düşüyorsa o çocuk halde haklı olanın tarafını tutamamak da var. hep içten içe haklının tarafını tutmak isteyip ama korkusundan tutamayıp haksız olan kişiye öfke ve kin besleyerek büyür.* belli bir yaşa gelince de haksız olanı gözü dahi görmez.

bu çocuklar hayatlarında hiç kavga görmeyecek mi? tabi görecek efendim ama sevgi saygı çerçevesi içinde.
ebeveynlerin birbirine bağırmadığı, fiziksel ve psikolojik şiddet uygulanmadığı aile de yetişen çocuklar birey olma sürecini daha kolay anlatıyor. yetişkinlik sürecinde yaşadıkları ilişkiler daha sağlam oluyor.
ha ebeveynlerin kavgasının ardına sğınan yetişkinler de var. o ayrı mesele. psikolojik destek almaya çalışın eğer iyi hissetmiyorsanız.
hep derim eğer bir sorunu çözemezseniz sorundan uzaklaşın. bu aileniz bile olsa. *

ileri yaşlarında ilişki problemi yaşayacak çocuktur.
zor inanacaktır, huzur isteyecektir. gerçekten iyi anne-baba olmayı beceremeyen insanlardan tiksinirim. çünkü bu basit bir durum değil.

çocukken beni en çok üzen ve korkutan şeydi bu. annemle babam boşanınca neyse ki kavga da bitti artık. fiziksel şiddet yoktu ama kavga için illa fiziksel şiddet olması gerekmez.