ebeveyninden izin almadan sözlüğe giremeyen velet

ailecek oturdukları sofradan kalkarken tabağını mutfağa götürür, kırıntılar gitsin diye şöyle bir su tutar, bulaşık makinesine yerleştirir; annesi ile tekrar göz göze geldiğinde bakışlarından talimatı alarak banyoya gider, dişlerini fırçalar, maraz bir öğretmen tarafından kendisine yaslanan yazılı ödevlerini icra eder, ertesi gün erken kalkacağının bilincinde ve farkında olarak bir miktar mahcubiyet ile anneciğine yanaşır;

-anne, anne...yatmadan önce sözlüğe bakabilir miyim?
+sen zaten bu sözlükler yüzünden böyle bir tuhaf oldun, yok sözlük mözlük.
-aman anneee...
+5 dakika, fazlası yok!

kaptığı kısıtlı izin dahilinde bünyesini bilgisayarın başına taşır, sözlüğe giriş yapar ve ahkam kesmeye başlar.

+ben çok özgürüm yiiaa... ama özgürlüğümü sizin gibi kötü kötü, pis pis, terbiyesiz terbiyesiz tanımlar için harcamıyorum!
-tamam sözlükçü kardeş sen öyle yapma.
+sizi kimse istemez böyle abidik gubidik tanımlar ile toplumun ahlakına dil uzatırsanız!
-kimse istemezse sana gelirim belki.

...

+annneeeeee..sözlükte benim iffetime laf etmeye çalışıyorlaaaar ühüüüü.

(bkz: durumumuz yoktu okuyamadık)